نهج‌البلاغه تبلور اندیشۀ بزرگ‌انسان الهی، برترین الگوی تربیت‌یافتۀ مکتب وحی و توحید و انسانِ کامل همۀ ادوار آفرینش، امام المتقین علیه‌السلام است. اما دریغا و دردا که این اقیانوس ژرف و این گنجینۀ معرفت، نسبت چندانی با منش و روش فکری و عملی مسلمانان ندارد. مؤلف محترم با آگاهی به این تأسف تاریخی، این بار با ارائۀ مجموعۀ «جرعه‌ای از نهج‌البلاغه» در صدد آن است که بخش‌هایی از میراث فکری امام را که گمان می‌رود تأثیر فزون‌تری در شکل‌گیری منظومۀ اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی مسلمانان دارد، در دسترس مشتاقان کوی ولایت قرار دهد. دفتر اولِ این مجموعه با نام «نکوهش زنان یا...» اختصاص به خطبۀ هشتاد نهج‌البلاغه دارد؛ خطبه‌ای که به‌شدت در کانون توجه دوستان و بدخواهان امام علی علیه‌السلام بوده و حرف و سخن دربارۀ آن بسیار است. امام در این خطبۀ گرانسنگ به بیان کاستی‌هایی تأمل‌برانگیز دربارۀ زنان می‌پردازد؛ اما پرسش اینجاست که آیا امام در صدد نکوهش زنان است و این روش سخن گفتن با تفکر علوی همراستاست یا خیر؟
