صحیفه سجادیه - دعای شماره ۶ - فراز ۱۸

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا وَ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ فِي جَمِيعِ أَيَّامِنَا، لِاسْتِعْمَالِ الْخَيْرِ، وَ هِجْرَانِ الشَّرِّ، وَ شُكْرِ النِّعَمِ، وَ اتِّبَاعِ السُّنَنِ، وَ مُجَانَبَةِ الْبِدَعِ، وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ، وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَ حِيَاطَةِ الْإِسْلَامِ، وَ انْتِقَاصِ الْبَاطِلِ وَ إِذْلَالِهِ، وَ نُصْرَةِ الْحَقِّ وَ إِعْزَازِهِ، وَ إِرْشَادِ الضَّالِّ، وَ مُعَاوَنَةِ الضَّعِيفِ، وَ إِدْرَاكِ اللَّهِيفِ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را در این روز و این شب و همه‏ ى روزهامان توفیق عطا فرما براى انجام نیکى و دورى از بدى و سپاسگزارى از نعمتها و پیروى از سنتها (واجبات و مستحبات) و ترک بدعتها (احداث چیزهائى در دین که از دین نیست) و امر به معروف (واداشتن بپسندیده: واجب و مستحب) و نهى از منکر (بازداشتن از زشتیها: حرام و مکروه) و حفظ و نگهدارى (اصول و فروع) اسلام، و نکوهش باطل و نادرستى و خوار نمودن آن، و یارى حق و گرامى گردانیدن آن، و راهنمائى گمراه، و کمک ناتوان، و رسیدن به فریاد ستم رسیده.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴ - فراز ۱۴

صَلَاةً تَعْصِمُهُمْ بِهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فِي رِيَاضِ جَنَّتِكَ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِهَا مِنْ كَيْدِ الشَّيْطَانِ، وَ تُعِينُهُمْ بِهَا عَلَى مَا اسْتَعَانُوكَ عَلَيْهِ مِنْ بِرٍّ، وَ تَقِيهِمْ طَوَارِقَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِلَّا طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ.

چنان درودى که به سبب آن ایشان را از نافرمانى خویش نگهدارى، و در باغ هاى بهشت خود براى آنها فراخى دهى، و آنان را از مکر شیطان بازدارى، و بر هر کار نیکى که از تو کمک خواستند آنها را یارى فرمائى، و آنان را از پیشامدهاى شب و روز جز پیشامدى که نیکى در آن باشد حفظ نمائى.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۶ - فراز ۲

وَ وَفِّقْهُمْ لِإِقَامَةِ سُنَّتِكَ، وَ الْأَخْذِ بِمَحَاسِنِ أَدَبِكَ فِي إِرْفَاقِ ضَعِيفِهِمْ، وَ سَدِّ خَلَّتِهِمْ، وَ عِيَادَةِ مَرِيضِهِمْ، وَ هِدَايَةِ مُسْتَرْشِدِهِمْ، وَ مُنَاصَحَةِ مُسْتَشِيرِهِمْ، وَ تَعَهُّدِ قَادِمِهِمْ، وَ كِتَْمانِ أَسْرَارِهِمْ، وَ سَتْرِ عَوْرَاتِهِمْ، وَ نُصْرَةِ مَظْلُومِهِمْ، وَ حُسْنِ مُوَاسَاتِهِمْ بِالْمَاعُونِ، وَ الْعَوْدِ عَلَيْهِمْ بِالْجِدَةِ وَ الْإِفْضَالِ، وَ إِعْطَاءِ مَا يَجِبُ لَهُمْ قَبْلَ السُّؤَالِ.

و آنان را توفیق ده براى برپا داشتن طریقه و روش (نگاه دارى احکام) و فرا گرفتن اخلاق نیک خود (که بندگان را به آن امر فرموده ‏اى) در سود رساندن به ناتوانانشان، و جلوگیرى از فقر و نیازمندیشان، و رفتن نزد بیمارشان، و راهنمائى نمودن راه‏ جویشان، و اندرز دادن مشورت‏ کننده ‏شان، و دیدار از سفر آمده ‏شان، و پنهان کردن رازهاشان، و پوشاندن عیب هاشان، و یارى کردن ستم دیده‏ شان، و خوب کمک کردنشان در ابزار خانه (دیگ، تبر، نردبان و مانند آنها) و سود رساندنشان به بخشش فراوان، و دادن آنچه ایشان را واجب و لازم است پیش از درخواست (ابواسمعیل گفته: به حضرت باقر علیه ‏السلام گفتم: شیعه «پیروان شما آل محمد علیهم ‏السلام» نزد ما بسیار است، فرمود: آیا دارا به ندار مهربانى مى‏کند «چیزى مى‏ دهد» و نیکوکار را از بدکار مى‏گذرد و با یکدیگر کمک مى‏نمایند؟ گفتم: نه، فرمود: آنان شیعه نیستند، شیعه کسى است که این کارها را بجا آورد).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۴ - فراز ۳

وَ يَا مَنْ قَرُبَتْ نُصْرَتُهُ مِنَ الْمَظْلُومِينَ.

و اى آنکه یارى او به ستم رسیدگان نزدیک است (به زودى آنها را یارى خواهد نمود).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۴ - فراز ۷

اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُسَوِّغْ لَهُ ظُلْمِي، وَ أَحْسِنْ عَلَيْهِ عَوْنِي، وَ اعْصِمْنِي مِنْ مِثْلِ أَفْعَالِهِ، وَ لَا تَجْعَلْنِي فِي مِثْلِ حَالِهِ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و او را به ستم کردن به من رخصت مده، و مرا در تسلط بر او نیکو کمک فرما، و از بجا آوردن مانند کارهاى او نگهدار، و در مانند حال او قرار ده (مرا از ستم به دیگران و متصف شدن به خوهاى ناپسندیده‏ ى مانند او حفظ فرما).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۶۸

ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ يَنْزَجِرْ، وَ نَهَيْتَهُ عَنْ مَعْصِيَتِكَ، فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَى نَهْيِكَ، لَا مُعَانَدَةً لَكَ، وَ لَا اسْتِكْبَاراً عَلَيْكَ، بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَيَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ، وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِكَ عَدُوُّكَ وَ عَدُوُّهُ، فَأَقْدَمَ عَلَيْهِ عَارِفاً بِوَعِيدِكَ، رَاجِياً لِعَفْوِكَ، وَاثِقاً بِتَجَاوُزِكَ، وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِكَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَيْهِ أَلَّا يَفْعَلَ.

سپس او را فرمان دادى پس فرمان نبرد، و منع نمودى پس باز نایستاد، و از معصیت و نافرمانى نهى فرمودى پس خلاف فرمانت نموده و نهیت را مرتکب گشته، نه از روى دشمنى با تو و نه از روى گردن کشى بر تو، بلکه هوا و خواهش او را به آنچه جدا ساخته (نهى کرده)اى و به آنچه ترسانده ‏اى خواند، و دشمن تو و دشمن او (شیطان) او را بر آن یارى کرد، پس با شناسائى به ترسانیدن تو و امیدوارى به عفو تو و اعتماد به گذشت تو بر نافرمانیت اقدام نمود در حالیکه با آن نعمت هائى که به او بخشیده ‏اى سزاوارتر بندگان تو بود که به نافرمانیت اقدام ننماید.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۴

اللَّهُمَّ فَإِذْ أَفَدْتَنَا الْمَعُونَةَ عَلَى تِلَاوَتِهِ، وَ سَهَّلْتَ جَوَاسِيَ أَلْسِنَتِنَا بِحُسْنِ عِبَارَتِهِ، فَاجْعَلْنَا مِمَّنْ يَرْعَاهُ حَقَّ رِعَايَتِهِ، وَ يَدِينُ لَكَ بِاعْتِقَادِ التَّسْلِيمِ لُِمحْكَمِ آيَاتِهِ، وَ يَفْزَعُ إِلَى الْإِقْرَارِ بِمُتَشَابِهِهِ، وَ مُوضَحَاتِ بَيِّنَاتِهِ.

بار خدایا چون ما را بر خواندن قرآن کمک عطا کردى، و سختى (فصیح نبودن) زبان هاى ما را به نیکوئى عبارت و بیان آن آسان گردانیدى، پس ما را از کسانى قرار ده که آن را چنانکه شایسته‏ ى حفظ و نگهدارى آنست نگاه مى‏دارند (به دستورهاى آن عمل مى‏کنند) و تو را اطاعت مى ‏نمایند به اعتقاد و باور داشتن تسلیم و گردن نهادن در برابر آیات محکمه ‏ى آن (آیاتى که معنى آن بى‏ احتمال آشکار است) و به اعتراف به متشابه (آیاتى که معنى آن آشکار نیست) و دلیل هاى روشن آن پناه مى ‏برند (ایمان مى‏ آورند).