صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۹

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْطُطْ بِالْقُرْآنِ عَنَّا ثِقْلَ الْأَوْزَارِ، وَ هَبْ لَنَا حُسْنَ شَمَائِلِ الْأَبْرَارِ، وَ اقْفُ بِنَا آثَارَ الَّذِينَ قَامُوا لَكَ بِهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ حَتَّى تُطَهِّرَنَا مِنْ كُلِّ دَنَسٍ بِتَطْهِيرِهِ، وَ تَقْفُوَ بِنَا آثَارَ الَّذِينَ اسْتَضَاؤُوا بِنُورِهِ، وَ لَمْ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ عَنِ الْعَمَلِ فَيَقْطَعَهُمْ بِخُدَعِ غُرُورِهِ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و به وسیله‏ ى قرآن بار سنگین گناهان را از ما بیانداز، و خوهاى نیکوى نیکوکاران را به ما ببخش، و ما را پیرو نشانه‏ ها (راهها)ى کسانى بگردان که در ساعات شب و بامداد و شام قرآن را براى تو بپا داشتند (در خواندن و عمل به آن کوشش مى ‏نمودند) تا به سبب پاک کردن (رفتار طبق اوامر و نواهى و سائر دستورهاى) آن ما را از هر چرکى (گناهان) پاک نمائى (بیامرزى) و پیرو نشانه‏ هاى کسانى گردانى که به روشنائى (راهنمائى) قرآن روشنى (راه رستگارى) جستند، و آرزو(ى طول عمر و جمع مال و مانند آن) آنها را از کار (بندگى) بازنداشته که به فریبها (جور واجورها)ى فریبش آنان را فراگرفته تباه (بدبخت) گرداند.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۶۰

اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَيَّدْتَ دِينَكَ فِي كُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ، وَ مَنَاراً فِي بِلَادِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ، وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِيعَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِيَتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْيِهِ، وَ أَلَّا يَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا يَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِينَ، وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِينَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِينَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِينَ.

بار خدایا تو دین خود (اسلام) را در هر زمان و روزگارى به وسیله ‏ى امام و پیشوائى (یکى از ائمه‏ ى معصومین علیهم ‏السلام) که او را براى (گمراهان) بندگانت علامت (راهنما) و در شهرهایت نشانه‏ ى (راه حق) برپا داشته ‏اى، تایید و کمک کرده‏ اى پس از آنکه پیمان (دوستى) آن امام را به پیمان (به دوستى) خود پیوسته، و او را سبب خشنودى (افاضه ‏ى رحمت) خویش گردانیده ‏اى، و طاعت و فرمانبرى از او را واجب نموده، و از فرمان نبردن از او ترسانیده ‏اى، و به فرمانبرى فرمان هایش، و بازایستادن از نهى و بازداشتنش، و به اینکه کسى از او پیشى نگیرد (جز پیروى از فرمان او از پیش خود کارى نکند) و از او واپس نماند (خلاف فرمانش قدمى برندارد) فرمان داده ‏اى، پس او است نگهدار پناهندگان (به خود از واقع شدن در یکى از دو طرف افراط و تفریط) و پناه اهل ایمان (در رهائى از تاریکی هاى نادانى و شبهات) و دستاویز چنگ ‏زدگان (از کیفرها) و جمال و نیکوئى جهانیان (زیرا به راهنمائى و روش او تراز وى عدل و داد در بین مردم برابر مى‏گردد).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۲۹

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ نَبِّهْنِي لِذِكْرِكَ فِي أَوْقَاتِ الْغَفْلَةِ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِطَاعَتِكَ فِي أَيَّامِ الْمُهْلَةِ، وَ انْهَجْ لِي إِلَى مَحَبَّتِكَ سَبِيلًا سَهْلَةً، أَكْمِلْ لِي بِهَا خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در اوقات فراموشى (پیروى از نفس) به یاد خود آگاه ساز، و در روزگار مهلت (زندگانى دنیا) به طاعت و بندگیت بگمار، و راهى هموار به سوى محبت و دوستیت (پیروى از اوامر و نواهیت) براى من آشکار نما، و به وسیله ‏ى آن راه (یا آن محبت) نیکى دنیا و آخرت را برایم کامل گردان.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۶ - فراز ۱۸

كُلُّهُمْ صَائِرُونَ، إِلَى حُكْمِكَ، وَ اُمُورُهُمْ آئِلَةٌ إِلَى أَمْرِكَ، لَمْ يَهِنْ عَلَى طُولِ مُدَّتِهِمْ سُلْطَانُكَ، وَ لَمْ يَدْحَضْ لِتَرْكِ مُعَاجَلَتِهِمْ بُرْهَانُكَ.

همه‏ ى ایشان (نیکبختان و بدبختان) به حکم تو مى ‏رسند، و گفتار و کردارشان به فرمان تو بازمى‏گردد (بازگشت همه به سوى تو است، و تو درباره‏ ى ایشان به پاداش و کیفر و گذشت حکم کرده فرمان خواهى داد، چنانکه در قرآن کریم «س 6 ى 60( فرموده: ثم الیه مرجعکم ثم ینبئکم بما کنتم تعملون یعنى پس بازگشت شما «بعد از مرگ» به سوى او است، سپس «در روز قیامت» شما را به آنچه بجا مى ‏آورید آگاه مى ‏سازد) و طول مدت (مهلت دادن توبه ‏ى) ایشان حجت و دلیل تو را (در انتقام بر آنها) سست نساخته (چنانکه جز تو هر که را بر دیگرى حجتى باشد و به وسیله‏ ى آن در گرفتن حق خود شتاب ننماید تا آنکه به طول انجامد حجتش سست و از گرفتن حق خود ناتوان گردد) و از جهت شتاب نکردن (درباره‏ ى بازخواست از) اینان دلیل آشکار تو (درباره ‏ى عذاب آنان) باطل و نادرست نشده (به اینکه گفته شود: اگر خداى تعالى را بر آنها حجت و دلیلى بود مهلتشان نمى ‏داد).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۲ - فراز ۸

الَّذِي عَظُمَتْ ذُنُوبُهُ فَجَلَّتْ، وَ أَدْبَرَتْ أَيَّامُهُ فَوَلَّتْ. حَتَّى إِذَا رَأَى مُدَّةَ الْعَمَلِ قَدِ انْقَضَتْ وَ غَايَةَ الْعُمُرِ قَدِ انْتَهَتْ، وَ أَيْقَنَ أَنَّهُ لَا مَحِيصَ لَهُ مِنْكَ، وَ لَا مَهْرَبَ لَهُ عَنْكَ، تَلَقَّاكَ بِالْإِنَابَةِ، وَ أَخْلَصَ لَكَ التَّوْبَةَ، فَقَامَ إِلَيْكَ بِقَلْبٍ طَاهِرٍ نَقِيٍّ، ثُمَّ دَعَاكَ بِصَوْتٍ حَائِلٍ خَفِيٍّ.

بنده ‏اى که گناهانش بزرگ و رو به فزونى است و روزگارش به او پشت کرده و برگشته تا چون ببیند که زمان کار گذشته و عمر به پایان رسیده و باور نماید که پناه و گریزگاهى از (کیفر) تو برایش نیست، به وسیله‏ ى توبه به تو روآورد، و توبه را براى تو خالص گرداند (شرائط آن از قبیل پشیمانى از گذشته و تصمیم بر دوباره نکردن آن را بجا آورد) پس با دلى پاک و پاکیزه به سوى تو برخیزد و با صداى تغییر یافته (زمزمه‏ دار) آهسته تو را بخواند.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۴ - فراز ۴

وَ قَرِّبِ الْوَقْتَ فِيهِ، وَ لَا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْكَ، إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ، وَ مِنَ الذُّنُوبِ تَائِبُونَ.

و وقت در سعى و کوشش براى توبه را نزدیک گردان، و ما را از جانب خود به غفلت و نادانى گرفتار مکن (به خود وامگذار) چون ما به سوى تو خواهان (امیدوار به عفو و گذشت تو) و از گناهان توبه‏ کننده ‏ایم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۷ - فراز ۱۲

وَ لَوْ كَافَأْتَ الْمُطِيعَ عَلَى مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَأَوْشَكَ أَنْ يَفْقِدَ ثَوَابَكَ، وَ أَنْ تَزُولَ عَنْهُ نِعْمَتُكَ، وَ لَكِنَّكَ بِكَرَمِكَ جَازَيْتَهُ عَلَى الْمُدَّةِ الْقَصِيرَةِ الْفَانِيَةِ بِالْمُدَّةِ الطَّوِيلَةِ الْخَالِدَةِ، وَ عَلَى الْغَايَةِ الْقَرِيبَةِ الزَّائِلَةِ بِالْغَايَةِ الْمَدِيدَةِ الْبَاقِيَةِ.

و اگر فرمانبر را بر آنچه (عملش که) تو او را بر آن وادار نموده ‏اى (قدرت بر آن را به او داده ‏اى) پاداش مى‏دادى نزدیک بود که پاداش تو را نیابد، و نعمت و بخششت از دست او برود (چون کسى به عمل و کردار دیگرى سزاوار پاداش نمى‏ گردد) ولى تو به کرم و بزرگواریت او را بر عمل در مدت کوتاه نیست شدنى (دنیا) به پاداش در مدت دراز همیشگى (آخرت) و بر کردارى که پایانش نزدیک و زایل شدنى است به پاداشى که پایانش طولانى و جاودانى است پاداش داده ‏اى (حضرت صادق- علیه‏ السلام- فرموده: اینکه اهل آتش «دوزخ» همیشه در آتش ‏اند براى آنست که نیت و قصدشان در دنیا این بوده که اگر در آن جاوید مى‏ بودند، همیشه خدا را معصیت مى‏ کردند، و اینکه اهل بهشت همیشه در بهشت اند براى آنست که قصدشان در دنیا چنین بوده که اگر در آن جاوید مى‏ بودند همیشه خدا را اطاعت مى ‏نمودند، پس اهل آتش و بهشت به سبب قصدشان جاوید مى‏ باشند.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۷ - فراز ۱۶

اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ خَلَفَ غَازِياً أَوْ مُرَابِطاً فِي دَارِهِ، أَوْ تَعَهَّدَ خَالِفِيهِ فِي غَيْبَتِهِ، أَوْ أَعَانَهُ بِطَائِفَةٍ مِنْ مَالِهِ، أَوْ أَمَدَّهُ بِعِتَادٍ، أَوْ شَحَذَهُ عَلَى جِهَادٍ، أَوْ أَتْبَعَهُ فِي وَجْهِهِ دَعْوَةً، أَوْ رَعَى لَهُ مِنْ وَرَائِهِ حُرْمَةً، فَآجِرْ لَهُ مِثْلَ أَجْرِهِ وَزْناً بِوَزْنٍ وَ مِثْلًا بِمِثْلٍ، وَ عَوِّضْهُ مِنْ فِعْلِهِ عِوَضاً حَاضِراً يَتَعَجَّلُ بِهِ نَفْعَ مَا قَدَّمَ وَ سُرُورَ مَا أَتَى بِهِ، إِلَى أَنْ يَنْتَهِيَ بِهِ الْوَقْتُ إِلَى مَا أَجْرَيْتَ لَهُ مِنْ فَضْلِكَ، وَ أَعْدَدْتَ لَهُ مِنْ كَرَامَتِكَ.

بار خدایا و هر مسلمانى که جنگجو یا مرزدارى را در کار خانه ‏اش جانشین شود، یا در نبودنش خانواده‏ ى او را نگهدارى کند، یا او را به برخى از دارائى خود کمک نماید، یا او را به اسباب جنگ (شمشیر، تیر، نیزه، اسب و مانند آن) یارى کند، یا او را بر جهاد (جنگ کردن در راه خدا) وادارد، یا (اگر نتوانست این کارها را انجام دهد) او را در راهى که پیش گرفته به دعاء (درخواست فتح و فیروزى او از خداى تعالى) همراهى نماید، یا در پشت سر او آبرویش را حفظ کند پس او را سنگ به سنگ و مانند به مانند برابر پاداش آن مسلمان جنگجو و مرزدار پاداش ده، و عوض کارش را در دنیا عطا فرما که سود آنچه پیش از این انجام داده و شادى کارى که بجا آورده به زودى دریابد تا آنگاه که زمان او به پایان رسیده (عمرش تمام گردد) و به آنچه براى او (در آخرت) از فضل و احسانت روان ساخته ‏اى و از کرم و بخششت آماده نموده ‏اى برسد.