صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۱ - فراز ۶

لَا أَمْرَ لِي مَعَ أَمْرِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْخُرُوجِ مِنْ سُلْطَانِكَ، وَ لَا أَسْتَطِيعُ مُجَاوَزَةَ قُدْرَتِكَ، وَ لَا أَسْتَمِيلُ هَوَاكَ، وَ لَا أَبْلُغُ رِضَاكَ، وَ لَا أَنَالُ مَا عِنْدَكَ إِلَّا بِطَاعَتِكَ وَ بِفَضْلِ رَحْمَتِكَ.

با بودن فرمان تو مرا فرمانى نیست، فرمانت درباره‏ ى من روان و آنچه برایم مقدر ساخته ‏اى از روى عدل و داد است، مرا توانائى بیرون رفتن از سلطنت تو نمى‏باشد، و نمى‏توانم از قدرت تو تجاوز کرده پا بیرون گذارم، و توانا نیستم که محبت و دوستى تو را (به خود) متوجه گردانم، و به خشنودیت نمى‏رسم، و به آنچه نزد تو است (خیر و نیکى دنیا و آخرت) جز به فرمانبرى و فزونى رحمتت دسترسى ندارم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱ - فراز ۲۹

حَمْداً يَكُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَباً إِلَى رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِيعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِيقاً إِلَى جَنَّتِهِ، وَ خَفِيراًمِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِيراً عَلَى طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِيَتِهِ، وَ عَوْناً عَلَى تَأْدِيَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ.

سپاسى که موجب رسیدن به فرمانبرى، و گذشت او، و سبب خشنودى، و وسیله‏ ى آمرزش، و راه به بهشت، و پناه از عذاب، و آسودگى از خشم، و پشتیبان طاعت، و جلوگیر از معصیت، و مدد بر انجام حق (اوامر) او و شرائط آن باشد.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۲۳

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْنَعْنِي مِنَ السَّرَفِ، وَ حَصِّنْ رِزْقِي مِنَ التَّلَفِ، وَ وَفِّرْ مَلَكَتِي بِالْبَرَكَةِ فِيهِ، وَ أَصِبْ بِي سَبِيلَ الْهِدَايَةِ لِلْبِرِّ فِيما أُنْفِقُ مِنْهُ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از زیاده ‏روى (در زندگى) بازدار، و روزى‏ ام را از تباه شدن (دستبرد دزدان یا آتش گرفتن و مانند آن) نگاهدار، و دارائیم را به برکت و زیاد نمودن افزون گردان، و مرا به نیکوئى آنچه از آن دارائى انفاق مى‏نمایم به راه رستگارى برسان.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۱ - فراز ۲

وَ لَوْ لَا إِحْسَانُكَ إِلَيَّ وَ سُبُوغُ نَعْمَائِكَ عَلَيَّ مَا بَلَغْتُ إِحْرَازَ حَظِّي، وَ لَا إِصْلَاحَ نَفْسِي، وَ لَكِنَّكَ ابْتَدَأْتَنِي بِالْإِحْسَانِ، وَ رَزَقْتَنِي فِي أُمُورِي كُلِّهَا الْكِفَايَةَ، وَ صَرَفْتَ عَنِّي جَهْدَ الْبَلَاءِ، وَ مَنَعْتَ مِنِّي مَحْذُورَ الْقَضَاءِ.

و اگر احسان و نیکى تو به من و فراوانى نعمتهایت بر من نمى‏بود فراهم آوردن بهره ‏ام و اصلاح و نیکو گردانیدن خود را نمى ‏یافتم، ولى تو درباره ‏ى من به احسان و نیکى (پیش از آنکه آن را از تو درخواست نمایم) ابتداء و آغاز نمودى، و کفایت و بى‏نیازى (از دیگرى) را در همه ‏ى کارهایم روزیم ساختى، و رنج و بلاء و گرفتارى را از من برگرداندى، و قضاء و قدر (حکم و فرمان) ترسناک (خود) را از من بازداشتى.