صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۶۷
اللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِي أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيَّاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِي حِزْبِكَ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاةِ أَوْلِيَائِكَ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ.
بار خدایا و من آن بنده ى تو هستم که پیش از آفرینش و پس از آفرینشت او را نعمت دادى (نعمت هاى پیش از آفرینش چیزهائى است که هستى شخص متوقف بر آن است مانند پدر و مادر) پس او را از کسانى قرار دادى که به دین خود (اسلام) راهنمائى نمودى، و براى انجام حق خویش (آنچه واجب است از گفتار و کردار و اعتقاد) توفیق دادى، و او را به ریسمان (یا زنهار) خود (قرآن و ائمه ى معصومین علیهم السلام) نگاه داشتى، و در حزب و گروه (پیروان) خویشتن درآوردى، و به دوستدارى دوستانت (آنانکه از تو اطاعت مى نمایند) و دشمنى و دشمنانت (کسانى که خلاف امر و نهیت رفتار مى کنند) رهبرى فرمودى.
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۱ - فراز ۱۱
وَ اجْعَلْ تَقْوَاكَ مِنَ الدُّنْيَا زَادِي، وَ إِلَى رَحْمَتِكَ رِحْلَتِي، وَ فِي مَرْضَاتِكَ مَدْخَلِي، وَ اجْعَلْ فِي جَنَّتِكَ مَثْوَايَ، وَ هَبْ لِي قُوَّةً أَحْتَمِلُ بِهَا جَمِيعَ مَرْضَاتِكَ، وَ اجْعَلْ فِرَارِيَ إِلَيْكَ، وَ رَغْبَتِي فِيما عِنْدَكَ، وَ أَلْبِسْ قَلْبِيَ الْوَحْشَةَ مِنْ شِرَارِ خَلْقِكَ، وَ هَبْ لِيَ الْأُنْسَ بِكَ وَ بِأَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ.
و تقوى و ترس از کیفر خود را از دنیا (براى سفر آخرت) توشه ام، و سفر مرا به سوى رحمتت، و درود مرا (روز رستاخیز) در خشنودیت، و جایم را در بهشتت گردان، و مرا توانائى بخش که با آن، همه ى خشنودى تو را بردارم، و گریزم را به سوى خود، و خواهشم را در آنچه نزد تو است قرار ده، و دلم را از بدهاى خلق خویش (گناهکاران) برهان، و خو گرفتن به خود و دوستانت (پیغمبران و اوصیاء) و پیروانت (مومنین) را به من ببخش.
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۷ - فراز ۶
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ لَهُ فِي قُلُوبِنَا مَدْخَلًا، وَ لَا تُوطِنَنَّ لَهُ فِيما لَدَيْنَا مَنْزِلاً.
بار خدایا براى او در دلهاى ما جائى قرار مده، و در آنچه نزد ما است جایگاهى آماده مساز.