صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱ - فراز ۱۳
حَمْداً يَرْتَفِعُ مِنَّا إِلَى أَعْلَى عِلِّيِّينَ فِي كِتَابٍ مَرْقُومٍ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ.
سپاسى که از ما با على علیین (جاهاى بلند بهشت یا دیوان خیر یعنى کتابى که اعمال فرشتگان و صلحاء و نیکوکاران در آن نوشته مىشود) بالا رود، در نامه نوشته شده اى که مقربین آن را مشاهده نموده نگهدارى مى نمایند (یا روز قیامت به آنچه در آن است گواهى مى دهند).
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۹ - فراز ۱۴
تَعَالَى ذِكْرُكَ عَنِ الْمَذْكُورِينَ، وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ عَنِ الْمَنْسُوبِينَ، وَ فَشَتْ نِعْمَتُكَ فِي جَمِيعِ الَْمخْلُوقِينَ، فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ.
ذکر و یاد تو (تسبیح: سبحان الله، تحمید: الحمدلله، تهلیل: لا اله الا الله و مانند آنها) برتر است از یادشدگان (به محاسن و نیکوئیها) و نامهایت (اسماءالحسنى) پاک و پاکیزه است از اینکه حسب و نسبداران به آن نامیده شوند، و نعمتت در همه ى آفریدگان پراکنده است، پس تو را است سپاس بر آن عطا و بخشش اى پروردگار جهانیان.