صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۳ - فراز ۲
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ عَافِنِي عَافِيَةً كَافِيَةً شَافِيَةً عَالِيَةً نَامِيَةً، عَافِيَةً تُوَلِّدُ فِي بَدَنِي الْعَافِيَةَ، عَافِيَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.
بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا تندرستى ده تندرستى که (از پزشکان یا از درخواست) بى نیازکننده و (بیماریهاى ظاهرى و باطنى را) بهبودى دهنده و بالاتر و برتر (از بیماریها به طورى که بر هر مرض تسلط داشته) و افزون شنونده باشد، تندرستى که در تنم تندرستى دنیا و آخرت بیاورد.
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲ - فراز ۲۲
حَتَّى ظَهَرَ أَمْرُكَ، وَ عَلَتْ كَلِمَتُكَ، وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ.
تا امر و فرمان (شریعت) تو آشکار شد، و کلمه ات (دعوت به اسلام) بلند گردید (افزایش یافت) هر چند مشرکین کراهت داشتند (نمى پسندیدند)
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۸ - فراز ۶
فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ يَا إِلَهِي مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا، وَ حَاوَلُوا الِارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا.
زیرا بسا از مردم را دیدم- اى خداى من- که به وسیله ى جز تو عزت و بزرگى طلبیدند و خوار شدند، و از غیر تو دارائى خواستند و بى چیز شدند، و قصد بلندى کردند و پست گردیدند (زیرا هویدا است که خداى تعالى افاضه کننده ى هر خیر و نیکى و بخشنده ى هر نعمتى است به هر کس به اندازه ى استعداد او بى وسیله یا با وسیله، پس هر که گمان کند که براى غیر خداى تعالى قدرت کامله است و دیگرى را افاضه کننده ى خیر و نیکى بداند سبب گردد که خداى متعال افاضه ى خیر را از او بازدارد و کسى که خداوند خیر خود را از او منع نماید خوارتر از هر خوار و فقیرتر از هر فقیر و پستتر از هر پستى خواهد بود، از پیغمبر- صلى الله علیه و آله- روایت شده: خداى جل جلاله فرموده: هر مخلوقى که به مخلوق پناه برد نه به من وسائل آسمانها و زمین نزد او قطع شود پس اگر مرا بخواند اجابتش ننمایم، و اگر از من بخواهد به او ندهم، و هر مخلوقى که به من پناه برد نه به خلق من آسمانها و زمین روزى او را ضمانت کنند، پس اگر از من بخواهد به او بدهم، و اگر مرا بخواند اجابتش نمایم، و اگر آمرزش طلب کند او را مى آمرزم).
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۹ - فراز ۲
اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا عَبْدٍ نَالَ مِنِّي مَا حَظَرْتَ عَلَيْهِ، وَ انْتَهَكَ مِنِّي مَا حَجَزْتَ عَلَيْهِ، فَمَضَى بِظُلَامَتِي مَيِّتاً، أَوْ حَصَلَتْ لِي قِبَلَهُ حَيّاً فَاغْفِرْ لَهُ مَا أَلَمَّ بِهِ مِنِّي، وَ اعْفُ لَهُ عَمَّا أَدْبَرَ بِهِ عَنِّي، وَ لَا تَقِفْهُ عَلَى مَا ارْتَكَبَ فِيَّ، وَ لَا تَكْشِفْهُ عَمَّا اكْتَسَبَ بِي، وَ اجْعَلْ مَا سَمَحْتُ بِهِ مِنَ الْعَفْوِ عَنْهُمْ، وَ تَبَرَّعْتُ بِهِ مِنَ الصَّدَقَةِ عَلَيْهِمْ أَزْكَى صَدَقَاتِ الْمُتَصَدِّقِينَ، وَ أَعْلَى صِلَاتِ الْمُتَقَرِّبِينَ.
بار خدایا هر بنده اى که درباره ى من آنچه را بر او حرام کرده اى بجا آورده، و پرده ى آنچه را بر او منع نموده اى دریده، و حق مرا برده و مرده، یا زنده است و حق من نزد او بجا مانده باشد پس او را در ستمى که به من کرده بیامرز، و در حقى که از من برده درگذر، و از آنچه درباره ى من بجا آورده آگاه مساز (یا سرزنش مکن) و بر اثر آنچه (آزارى که) به من خواسته روا داشته رسوایش مکن، و عفو و گذشت از ایشان را که بکار بردم و صدقه و بخششى را که بر ایشان بخشیدم پاکیزه ترین بخشش هاى بخشندگان و بالاترین عطاهاى تقربجویان ( به درگاه خود) قرار ده.