صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۶
اللَّهُمَّ لَا تَدَعْ خَصْلَةً تُعَابُ مِنِّي إِلَّا أَصْلَحْتَهَا، وَ لَا عَائِبَةً أُوَنَّبُ بِهَا إِلَّا حَسَّنْتَهَا، وَ لَا أُكْرُومَةً فِيَّ نَاقِصَةً إِلَّا أَتْمَمْتَهَا.
بار خدایا وامگذار مرا در خوئى که (مردم آن را) زشت مى دانند جز آنکه آن را اصلاح نمائى (توفیقم دهى که به زشتى آن پى برده مرتکب نشوم) و نه خوى زشتى که به وسیله ى آن سرزنش شوم جز آنکه آن را نیکو گردانى (توفیقم دهى که از کیفر آن آگاه شده خود را برهانم) و نه خوى پسندیده اى که در من ناتمام باشد جز آنکه آن را کامل کنى (توفیقم دهى آن را دنبال کرده به منتهاى آن برسم).
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۲ - فراز ۲
اللَّهُمَّ لَا طَاقَةَ لِي بِالْجَهْدِ، وَ لَا صَبْرَ لِي عَلَى الْبَلَاءِ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْفَقْرِ، فَلَا تَحْظُرْ عَلَيَّ رِزْقِي، وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى خَلْقِكَ، بَلْ تَفَرَّدْ بِحَاجَتِي، وَ تَوَلَّ كِفَايَتِي.
بار خدایا مرا به رنج و توانائى و بر گرفتارى شکیبائى و بر درویشى قدرت نمى باشد، پس روزیم را از من مگیر، و مرا به خلق خویش وامگذار، بلکه به تنهائى (بى واسطه) خواسته ام را برآور، و خود کارگزار من باش،
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۶ - فراز ۹
أَصْبَحْنَا وَ أَصْبَحَتِ الْأَشْيَاءُ كُلُّهَا بِجُمْلَتِهَا لَكَ سَمَاؤُهَا وَ أَرْضُهَا، وَ مَا بَثَثْتَ فِي كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا، سَاكِنُهُ وَ مُتَحَرِّكُهُ، وَ مُقِيمُهُ وَ شَاخِصُهُ، وَ مَا عَلَا فِي الْهَوَاءِ، وَ مَا كَنَّ تَحْتَ الثَّرَى.
به صبح درآمدیم و همه ى چیزها از آسمان و زمینشان و آنچه در هر یک از آن دو پراکنده ساختى از آرام و جنبنده و ایستاده و رونده ى آن و آنچه در هواء بالا رفته و آنچه در .زیر خاک پنهان است، به صبح درآمدند در حالی که همه ملک (در اختیار) تو هستیم
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۴ - فراز ۸
اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى، أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا، وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا، وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ.
بار خدایا و آزارى که از من به ایشان رسیده یا ناپسندى که از من به آنان رخ داده یا حقى که براى آنها نزد من تباه گشته آن را سبب ریختن گناهان و بلندى درجات و مقامها و فزونى حسنات و نیکی هاشان قرار ده (توجیه اعتراف معصومین علیهم السلام به گناهان و آمرزش خواستن از آنها در شرح دعاى دوازدهم گذشت) اى برگرداننده ى بدیها به چندین برابرش از خوبیها (این جمله در آخر دعاى دوم شرح داده شد).