۳۶۵ روز در صحبت قرآن نوشته استاد حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای، کتاب چهارم از مجموعه کتاب‌های جوانان و فرهنگ جهانی است. این مجموعه با هدف شناساندن فرهنگ و ادبیات به جوانان اولین بار سال ۱۳۹۰ به همت نشر سخن تدوین منتشر شده است.

کتاب «۳۶۵ روز در صحبت قرآن» ۳۶۵ قطعه کوتاه و بلند از قرآن برای آشنایی جوانان با تعلیمات فراگیر قرآن انتخاب شده و کوشش شده است که این گنجینه تصویری از ابعاد گوناگون کلام آسمانی برای مخاطب ترسیم کند.

این کتاب، تفسیر در معنی اصطلاحی کلمه مانند تفاسیری چون کشاف و مجمع البیان و امثال آن نیست، بلکه بیشتر انعکاسی از کتاب وحی در ادب عرفانی فارسی و اسلامی است و نگاهی دارد به قرآن از دیدگاه ادبی، زیباشناسی و اخلاقی، اجتماعی و عرفانی.

گروه اندیشه ایکنا به منظور بهره‌مندی مخاطبان خود از این گنجینه قرآنی و ادبی اقدام به انتشار قطعه‌‎هایی از کتاب «در صحبت قرآن» کرده است. چهل و پنجمین قسمت از تحفه این کتاب با عنوان «نیایش در پذیرش دعوت الهی و آمرزش گناهان» تقدیم مخاطبان گرامی می‌شود.

رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ ﴿۱۹۳﴾

رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿۱۹۴﴾ (ال عمران ۱۹۴-۱۹۳)

ای پروردگار ما، همانا که ما از منادی شنیدیم که خلق را به ایمان فرا می‌خواند و ما اجابت کردیم و ایمان آوردیم.بار الها، از گناهان ما درگذر و بدیها ما را مستور دار و ما را پس از مرگ با نیکان و پاکان محشور گردان(۱۹۳) ای پروردگار ما، آنچه را که به رسولانت از نعمت‌ها وعده کردی به ما عطا کن و ما را روی قیامت خوار مگردان. همانا که تو هرگز در وعده خود خلاف نخواهی کرد(۱۹۴)

نیایش زیبا و حکیمانه‌ای است از زیباترین و غنی‌ترین دعاهای قرآنی که خداوند استجابت آنها را وعده فرموده و چنانکه در آیه بعد آمده خداوند این دعاها را اجابت کرده است و می‌توان آنها را در شمار دعاهای مستجاب زده قرار داد.

بیا به میکده حافظ که بر تو عرضه کنم
هزار صف ز دعاهای مستجاب زده (حافظ)

شرط استجابت دعا در متن آیه آمده است که ایمان آوریم به پادشاه خویش یعنی تکیه کنیم بر علم و قدرت او که خوش تکیه گاهی محکم از حق و حقیقت است و از گناهان پیشین آمرزش طلبیم.

دعای آخر این است: «ما را با نیکان بمیران» یعنی ما را در قافله نیکان قرار ده و به هر کجا که آنان می‌روند ما را ببر.

مصاحبت نیکان در این جهان خود باید که دعای هم باشد زیرا به زبان مولانا «صحبت نیکانت از نیکان کند» و در آن دنیا نیز چنانکه در حدیث آمده خوبان با خوبان خواهند بود «من احب شیئا حشره الله معه» یعنی هر کس هر چیز را دوست می‌دارد خداوند در قیامت او را با همان محشور خواهد کرد.

بیت زیر از سنایی بخش عمده این دعا را دربردارد.

به هرچ از اولیا گویند «رزّقنی» و«وفّقنی»
به هرچ از انبیا گویند «آمنّا» و «صدّقنا» (سنایی)

خیام به زبان رمز گوید چون در عالم آخرت بهشت و قصور و شراب و حورالعین پاداش می‌دهند بهتر است ما از همین دنیا نشان دهیم که سنخیتی با بهشت و مستی و زیبارویان بهشتی داریم تا در قیامت با آنها محشور شویم.

گویند هر آن کسان که با پرهیزند
زان سان که بمیرند چنان برخیزند
ما با می‌و معشوق از آنیم مدام
باشد که به حشرمان چنان انگیزند

اما مصاحبت با زیبارویان در این جهان که همان عشق ورزی با زیبایی و خوبی و عدل و انصاف و جوانمردی و راستی و درستی است موجب می‌شود که آدمی در عوالم پسین نیز با همین گونه موجودات نازنین که به صورت‌های بدیع و زیبا درمی‌آیند محشور و مانوس گردد.