صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۱ - فراز ۱۵
وَ قَدْ قُلْتَ يَا إِلَهِي فِي مُحْكَمِ كِتَابِكَ إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ، وَ تَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوَّابِينَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتِي كَمَا وَعَدْتَ، وَ اعْفُ عَنْ سَيِّئَاتِي كَمَا ضَمِنْتَ، وَ أَوْجِبْ لِي مَحَبَّتَكَ كَمَا شَرَطْتَ.
و تو اى خداى من در کتاب محکم و استوار خود (قرآن مجید که باطل و نادرستى در آن راه ندارد) فرموده اى که تو، توبه و بازگشت را از بندگانت مى پذیرى و از گناهان درمى گذرى (اشاره به س 42 ى 25: و هو الذى یقبل التوبه عن عباده و یعفوا عن السیئات و یعلم ما تفعلون یعنى و او است خدائى که توبه را از بندگانش مى پذیرد و از گناهان درمى گذرد و مى داند آنچه را که بجا مى آورید) و آنان را که پیوسته توبه مىکنند (از نظر کمیت و اندازه یا کسانى را که پس از توبه گناهى بجا نمى آورند از نظر کیفیت و چگونگى) دوست مى دارى (اشاره به س 2 ى 222: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین یعنى همانا خداوند آنان را که پیوسته توبه مىکنند و پاکیزگان را دوست مىدارد) پس چنانکه وعده فرموده اى توبه ى مرا بپذیر، و چنانکه ضمانت نموده اى از گناهانم درگذر، و چنانکه شرط کرده اى محبت و دوستى خود را براى من لازم گردان (حضرت صادق- علیه السلام- فرموده: هرگاه بنده از روى راستى توبه نماید خداوند او را دوست و در دنیا و آخرت گناهانش را پنهان مى نماید «راوى مى گوید:» گفتم: چگونه بر او پنهان مى نماید؟ فرمود: گناهانى را که دو فرشته بر او مى نویسند از یادشان مى برد و به اندامش وحى مى فرماید که گناهان او را بپوشانید، و به جاهائى که گناه کرده وحى مى نماید گناهانى را که به روى شما بجا آورده پنهان کنید، پس در پیشگاه خدا مى آید هنگامى که چیزى نیست که به گناهى از گناهان او گواهى دهد).
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۵۴
وَ اجْعَلْنَا عِنْدَكَ مِنَ التَّوَّابِينَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ مَحَبَّتَكَ، وَ قَبِلْتَ مِنْهُمْ مُرَاجَعَةَ طَاعَتِكَ، يَا أَعْدَلَ الْعَادِلِينَ.
و ما را نزد خویش از توبه کنندگانى قرار ده که محبت و دوستیت را براى آنها واجب و لازم نموده اى (اشاره به قول خداى تعالى «س 2 ى 222(: ان الله یحب التوابین یعنى خدا توبه کنندگان را دوست دارد «آنها را از رحمت خود بهره مند گرداند)» و از ایشان بازگشت به طاعت و فرمانبریت را پذیرفته اى (اشاره به قول خداى تعالى «س 9 ى 104(: ان الله هو یقبل التوبه عن عباده یعنى خدا است که او توبه ى بندگانش را مى پذیرد) اى عادل ترین عدالت دارندگان (همه ى اقوال و افعال و احکام خداوند متعال بر وفق نظام کل و حکمت و مصلحت است و افراط و تفریط در آنها راه ندارد و جز او هر چند در عدل و دادگرى کوشش نماید محال است که همه ى اقوال و افعال و احکامش طبق نظام کل و خارج از افراط و تفریط باشد، از این رو خداوند سبحان عادل ترین عدالت دارندگان است، و مناسبت بیان این جمله در اینجا براى آنست که چون خداوند محبت و دوستیش را براى توبه کنندگان واجب و لازم نموده و بازگشت کسى که به طاعت و فرمانبرى او بازگردد را پذیرفته و همه ى بندگان در عبودیت و بندگى و روآوردن به سوى او یکسان اند و درخواست کننده یکى از آنان است، پس خداى عزوجل عادل تر از آنست که گروهى را به آن اختصاص دهد و برخى را از آن بى بهره گرداند).
