شرح آیات 50 و 51 سوره مبارکه آل عمران
50- وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ ۚ وَجِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
51- إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۗ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ
50- و آنچه را پیش از من از تورات بوده، تصدیق مى کنم; و (آمده ام) تا پاره اى از چیزهایى را که(بر اثر ظلم و گناه،) بر شما حرام شده،(مانند گوشت بعضى از حیوانات) حلال کنم; و نشانه اى ازطرف پروردگار شما، برایتان آورده ام; از (نافرمانى) خدا بپرهیزید، و مرا اطاعت کنید.
51- خداوند، پروردگار من و پروردگار شماست; او را بپرستید (نه من، و نه چیز دیگررا).این است راه مستقیم.»
این است راه راست
این آیات نیز، ادامه سخنان حضرت مسیح(علیه السلام) است، و در واقع بخشى از اهداف بعثت خود را شرح مى دهد، مى گوید: «من آمده ام تورات را تصدیق کنم و مبانى و اصول آن را تحکیم بخشم» (وَ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراةِ).
«و نیز آمده ام تا پاره اى از چیزهایى که (بر اثر ظلم و گناه) بر شما تحریم شده بود (مانند ممنوع بودن گوشت شتر و پاره اى از چربى هاى حیوانات و بعضى از پرندگان و ماهى ها) بر شما حلال کنم» (وَ لاِ ُحِلَّ لَکُمْ بَعْضَ الَّذی حُرِّمَ عَلَیْکُمْ).
این جمله اشاره به چیزى است که در آیه 160 از سوره «نساء» آمده است که مى فرماید: فَبِظُلْم مِنَ الَّذینَ هادُوا حَرَّمْنا عَلَیْهِمْ طَیِّبات أُحِلَّتْ لَهُمْ: «به خاطر ظلم و ستم یهود، پاره اى از نعمت هاى پاکیزه را که بر آنها حلال شده بود، تحریم کردیم» ولى با ظهور حضرت مسیح(علیه السلام) و به شکرانه ایمان به این پیامبر بزرگ، آن ممنوعیت ها برداشته شد.
پس از آن مى افزاید: «من نشانه اى از سوى پروردگارتان براى شما آورده ام» (وَ جِئْتُکُمْ بِآیَة مِنْ رَبِّکُمْ).
این تأکیدى است بر آنچه در آیه قبل، از زبان حضرت مسیح(علیه السلام) درباره معجزات او خواندیم، و اجمالى است از آن تفصیل.
و در پایان آیه چنین نتیجه گیرى مى کند: «بنابراین از (مخالفت) خداوند بترسید و مرا اطاعت کنید» (فَاتَّقُوا اللّهَ وَ أَطیعُونِ).
* * *
در آیه بعد، از زبان حضرت مسیح(علیه السلام) براى رفع هر گونه ابهام و اشتباه، و براى این که تولد استثنائى او را دستاویزى براى الوهیت او قرار ندهند، چنین نقل مى کند: «مسلماً خداوند پروردگار من و پروردگار شما است، پس او را پرستش کنید (نه من و نه چیز دیگر را) این راه راست» راه توحید و یکتاپرستى، نه راه شرک و دوگانه و چندگانه پرستى (إِنَّ اللّهَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقیمٌ).
در آیات دیگر قرآن نیز، کراراً مى خوانیم که حضرت مسیح(علیه السلام) روى مسأله عبودیت و بندگى خود در پیشگاه خدا، تکیه مى فرمود، و بر خلاف انجیل هاى تحریف یافته کنونى ـ که نقل مى کند: مسیح(علیه السلام) غالباً کلمه پدر را درباره خدا به کار مى برد ـ قرآن مجید کلمه «رَبّ» (پروردگار) و مانند آن را از او نقل مى کند، که دلیلى است بر نهایت توجه او نسبت به مبارزه با شرک، و یا دعوى الوهیت حضرت مسیح(علیه السلام)، و لذا تا زمانى که حضرت مسیح(علیه السلام) در میان مردم بود هیچ کسى جرأت پیدا نکرد، او را یکى از خدایان معرفى کند و حتى آثار تعلیمات مسیح(علیه السلام) در زمینه توحید، به منحرفان اجازه نداد تا دو قرن بعد از او نیز، عقاید شرک آلود خود را ظاهر سازند و به اعتراف محققان مسیحى مسأله تثلیث و اعتقاد به خدایان سه گانه از قرن سوم میلادى پیدا شد (شرح بیشتر در این زمینه در جلد چهارم، ذیل آیه 171 سوره «نساء» خواهد آمد).
......................
تفسیر نمونه
