صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۴ - فراز ۵

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ، وَ أَبَرُّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّؤُوفِ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ إِنْ قَلَّ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرِّي بِهِمَا وَ إِنْ كَثُرَ.

بار خدایا مرا چنان گردان که از پدر و مادر بترسم مانند ترسیدن از پادشاه ستمکار، و با ایشان خوش رفتارى نمایم همچون خوش رفتارى مادر مهربان، و فرمانبرى و نیکوکاریم را به آنان در نظر از خواب، خواب‏ آلوده خوشتر و در دلم از آشامیدن تشنه گواراتر گردان تا آرزوى آنها را بر آرزوى خود برگزینم، و خشنودى ایشان را بر خشنودى خویش جلو اندازم، و نیکوئیشان را درباره‏ ى خود هر چند اندک باشد بسیار شمارم، و نیکوئى خویش را درباره ‏ى آنها هر چند بسیار باشد کم بدانم (بسیار شمردن نیکوئى پدر و مادر اگر چه کم باشد براى آنست که رغبت در دوستى و فرمانبرى آنها زیاد گردد و در سپاسگزارى و قیام به حقوق آنان کوتاهى نشود).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۲ - فراز ۱۳

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِي التَّحَفُّظَ مِنَ الْخَطَايَا، وَ الِاحْتِرَاسَ مِنَ الزَّلَلِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فِي حَالِ الرِّضَا وَ الْغَضَبِ، حَتَّى أَكُونَ بِمَا يَرِدُ عَلَيَّ مِنْهُمَا بِمَنْزِلَةٍ سَوَاءٍ، عَامِلًا بِطَاعَتِكَ، مُؤْثِراً لِرِضَاكَ عَلَى مَا سِوَاهُمَا فِي الْأَوْلِيَاءِ وَ الْأَعْدَاءِ، حَتَّى يَأْمَنَ عَدُوِّي مِنْ ظُلْمِي وَ جَوْرِي، وَ يَاْيَسَ وَلِيِّي مِنْ مَيْلِي وَ انْحِطَاطِ هَوَايَ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و نگهدارى از خطاها و پاسدارى از لغزشها را در دنیا و آخرت در حال خشنودى و خشم روزیم فرما، تا به آنچه از آنها به من رو مى ‏آورد یکسان و انجام ‏دهنده‏ ى طاعت و بندگى تو باشم، و رضا و خشنودیت را درباره‏ ى دوستان و دشمنان بر غیر طاعت و رضایت برگزینم، تا دشمنم از ستم من (بر اثر دشمنى) آسوده و دوستم از میل و روآوردن هواى نفسم (به سوى او بر اثر دوستى) نومید گردد.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۸ - فراز ۲

وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ.

و از پیروى هوس (امیرالمومنین علیه ‏السلام فرمود: ترسناکترین چیزى که بر شما مى ‏ترسم دو چیز است: پیروى از هوى، و آرزوى دراز، اما پیروى از هوى شخص را از حق بازمى ‏دارد، و اما آرزوى دراز آخرت را از یاد مى‏برد) و مخالفت هدایت و رستگارى (آنچه را که خدا و رسول و ائمه‏ ى اطهار علیهم ‏السلام فرموده ‏اند) و خواب غفلت (که خداى تعالى رسول خود صلى الله علیه و آله را از آن نهى نموده و فرموده «س 7 ى 205(: و لاتکن من الغافلین یعنى و از کسانى که بى‏خبرند مباش) و اقدام بر تکلف و کار با مشقت (که انسان را به رنج آورده و خسته و بیزار نماید خواه در کار دین و خواه در کار دنیا) و اختیار باطل بر حق، و مداومت بر گناه، و کوچک شمردن معصیت و نافرمانى، و بزرگ داشتن طاعت و بندگى.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۲ - فراز ۵

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ خَلِّصْنِي مِنَ الْحَسَدِ، وَ احْصُرْنِي عَنِ الذُّنُوبِ، وَ وَرِّعْنِي عَنِ الَْمحَارِمِ، وَ لَا تُجَرِّئْنِي عَلَى الْمَعَاصِي، وَ اجْعَلْ هَوَايَ عِنْدَكَ، وَ رِضَايَ فِيما يَرِدُ عَلَيَّ مِنْكَ، وَ بَارِكْ لِي فِيما رَزَقْتَنِي وَ فِيما خَوَّلْتَنِي وَ فِيما أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ، وَ اجْعَلْنِي فِي كُلِّ حَالَاتِي مَحْفُوظاً، مَكْلُوءاً، مَسْتُوراً، مَمْنُوعاً، مُعَاذاً، مُجَاراً.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از رشک بردن (بر دیگرى) رهائى ده، و از گناهان بازم دار، و از حرام ها (نارواهائى که در شرع نهى شده) پرهیزکارم فرما، و بر نافرمانی ها دلیرم مگردان، و میل و خواهش مرا به نزد خود گردان و رضا و خشنودیم را در آنچه از جانب تو به من مى‏رسد قرار ده، و براى من در آنچه روزیم کرده‏ اى و آنچه عطا فرمودى و آنچه احسان نموده ‏اى بیافزا، و مرا در هر حال (از هلاک و تباهى و نقصان در دین و بدن) محفوظ و نگاه داشته و پنهان شده (که جز تو کسى بر بدی هایم آگاه نگردد) و بازداشته و پناه داده و زینهار شده قرار ده.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۹۹

وَ حُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَدُوٍّ يُضِلُّنِي، وَ هَوًى يُوبِقُنِي، وَ مَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِي.

و میان من و دشمنى که گمراهم سازد، و خواهش نفس که هلاکم گرداند، و خسران و زیانى (گناهانى) که مرا فراگیرد مانع و جلوگیر شود.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۲ - فراز ۷

اللَّهُمَّ إِنِّي أُصْبِحُ وَ أُمْسِي مُسْتَقِلًّا لِعَمَلِي، مُعْتَرِفاً بِذَنْبِي، مُقِرّاً بِخَطَايَايَ، أَنَا بِإِسْرَافِي عَلَى نَفْسِي ذَلِيلٌ، عَمَلِي أَهْلَكَنِي، وَ هَوَايَ أَرْدَانِي، وَ شَهَوَاتِي حَرَمَتْنِي.

بار خدایا من (همیشه از شب) داخل در صبح و (از روز) داخل در شب مى‏ شوم در حالى که عمل و کردارم (طاعت و بندگیم) را اندک مى ‏بینم، و به گناهم اعتراف و به خطاءها و کارهاى ناروایم اقرار دارم، من به سبب افراط و تجاوز از حد بر خود (در درگاه تو) ذلیل و خوارم، کردارم مرا هلاک ساخته (براى من موجب عذاب و کیفر گشته) و هواى نفس و خواهشم (در آنچه جائز و روا نیست) تباهم گردانیده، و شهوات و پذیرفتن خواهش هاى نفسم مرا (از خیر و نیکى که براى نیکوکاران است) بى ‏بهره نموده.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۶۸

ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ يَنْزَجِرْ، وَ نَهَيْتَهُ عَنْ مَعْصِيَتِكَ، فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَى نَهْيِكَ، لَا مُعَانَدَةً لَكَ، وَ لَا اسْتِكْبَاراً عَلَيْكَ، بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَيَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ، وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِكَ عَدُوُّكَ وَ عَدُوُّهُ، فَأَقْدَمَ عَلَيْهِ عَارِفاً بِوَعِيدِكَ، رَاجِياً لِعَفْوِكَ، وَاثِقاً بِتَجَاوُزِكَ، وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِكَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَيْهِ أَلَّا يَفْعَلَ.

سپس او را فرمان دادى پس فرمان نبرد، و منع نمودى پس باز نایستاد، و از معصیت و نافرمانى نهى فرمودى پس خلاف فرمانت نموده و نهیت را مرتکب گشته، نه از روى دشمنى با تو و نه از روى گردن کشى بر تو، بلکه هوا و خواهش او را به آنچه جدا ساخته (نهى کرده)اى و به آنچه ترسانده ‏اى خواند، و دشمن تو و دشمن او (شیطان) او را بر آن یارى کرد، پس با شناسائى به ترسانیدن تو و امیدوارى به عفو تو و اعتماد به گذشت تو بر نافرمانیت اقدام نمود در حالیکه با آن نعمت هائى که به او بخشیده ‏اى سزاوارتر بندگان تو بود که به نافرمانیت اقدام ننماید.