صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۵۶
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّنَا وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ، وَ أَفْضَلَ مِنْ ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ، صَلَاةً تَبْلُغُنَا بَرَكَتُهَا، وَ يَنَالُنَا نَفْعُهَا، وَ يُسْتَجَابُ لَهَا دُعَاؤُنَا، إِنَّكَ أَكْرَمُ مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ، وَ أَكْفَى مَنْ تُوُكِّلَ عَلَيْهِ، وَ أَعْطَى مَنْ سُئِلَ مِنْ فَضْلِهِ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.
بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، همچنانکه بر فرشتگانى که از خواص و نزدیکان درگاهت هستند درود فرستادى (این تشبیه از جهت اصل صلوه و درود است نه از جهت کسى که درود بر او فرستاده شده، زیرا پیغمبر ما- صلى الله علیه و آله- افضل و برتر از همه ى مخلوقات است پس معنى این جمله اینست: بار خدایا بر محمد و آل او به مقدار فضل و شرف ایشان نزد تو درود فرست، همچنانکه بر فرشتگانت به مقدار فضل و شرف آنان نزد تو درود فرستادى، و تشبیه چیزى به چیزى ممکن است از یک جهت باشد، مانند اینکه گفته شود فلان کس مانند شیر است یعنى در دلاورى) و بر او و بر آلش درود فرست همچنانکه بر پیغمبران فرستاده شده ات درود فرستادى، و بر او و آلش درود فرست همچنانکه بر بندگان شایسته ات درود فرستادى، و بهتر از آن اى پروردگار جهانیان، چنان درودى که برکت و نیکیش به ما برسد، و سودش ما را دریابد، و از جهت آن درخواست ما روا شود، زیرا تو کریمتر کسى هستى که به او روآورده شده، و بى نیازکننده تر کسى هستى که بر او اعتماد شده، و بخشنده تر کسى هستى که از فضل و احسانش درخواست شده، و تو بر هر چیز توانائى (به کمکى نیازمند نیستى، و جلوگیرى تو را بازنمى دارد).
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۶ - فراز ۲۲
وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ و خِيَرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ، حَمَّلْتَهُ رِسَالَتَكَ فَأَدَّاهَا، وَ أَمَرْتَهُ بِالنُّصْحِ لِأُمَّتِهِ فَنَصَحَ لَهَا.
و گواهى مىدهم که محمد بنده و فرستاده و برگزیده از آفریدگان تو است، او را برساندن پیغام خود (به بندگان) واداشتى پس آن را (به مردم) رساند، و به پند دادن به امتش امر فرمودى پس آنها را پند داد
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۲۲
اللَّهُمَّ اجْزِهِ بِمَا بَلَّغَ مِنْ رِسَالَاتِكَ، وَ أَدَّى مِنْ آيَاتِكَ، وَ نَصَحَ لِعِبَادِكَ، وَ جَاهَدَ فِي سَبِيلِكَ، أَفْضَلَ مَا جَزَيْتَ أَحَداً مِنْ مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ، وَ أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ الْمُصْطَفَيْنَ، وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.
بار خدایا او را در برابر اینکه پیغامهاى تو را رسانید، و آیات (قرآن مجید، یا نشانه هاى پروردگارى و یگانگى) تو را اداء نمود (مردم را به آن راهنمائى کرد) و بندگانت را پند و اندرز داد، و در راه تو (به دست و زبان) کوشش و کارزار کرد پاداش ده، به بهترین پاداشى که به یکى از فرشتگانى که از خواص و نزدیکان درگاه تو هستند، و پیغمبران فرستاده شده ى برگزیده ى خود داده اى، و درود و مهربانى و نیکیهاى بسیار خدا بر او و بر آل او که (از چرکى جهل و نادانى) پاکیزه و (به علم و ایمان آراسته و از پلیدى میلاد و آلودگى معاصى و فساد) پاک اند.
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴ - فراز ۱۲
مُكَانِفِينَ وَ مُوَازِرِينَ لَهُمْ، يَدِينُونَ بِدِينِهِمْ، وَ يَهْتَدُونَ بِهَدْيِهِمْ، يَتَّفِقُونَ عَلَيْهِمْ، وَ لَا يَتَّهِمُونَهُمْ فِيما أَدَّوْا إِلَيْهِمْ.
در حالیکه یارى کننده و کمک دهنده ى ایشانند (به اینکه) دین آنان را پیروانند، و به راه آنها مىروند، و با ایشان یگانگى دارند (در بینشان) اختلاف نیست که یکى درباره ى صحابه گفتارى بگوید و دیگرى خلاف آن را بیان نماید) و در آنچه (اخبار و احکامى را) که صحابه (از پیغمبر شنیده و) به آنها رسانده اند تهمت به ایشان نمى زنند (در راستى بیان آنها شک نمى نمایند).
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۱۰
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِي ظُلَمِ اللَّيَالِي مُونِساً، وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِساً، وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِي حَابِساً، وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِي الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِساً، وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الْآثَامِ زَاجِراً، وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الِاعْتِبَارِ نَاشِراً، حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ، وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِي ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِي عَلَى صَلَابَتِهَا عَنِ احْتَِمالِهِ.
بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را براى ما در تاریکی هاى شب (که در آن وحشت و ترس پیش آید) مونس و آشنا، و از تباه کاریهاى شیطان (برانگیختن او انسان را بر آنچه سزاوار نیست) و از در دل گذراندن اندیشه هاى بد حافظ و نگاهدارنده، و براى گامهاى ما از بردنشان ما را به سوى گناهان، بازدارنده، و براى زبانهامان از فرورفتن در باطل و نادرستى (دروغ، بیهوده و بیجا سخن گفتن) بى آنکه از مرض و بیمارى باشد گنگ کننده، و براى انداممان از بجا آوردن گناهان منع کننده، و براى تامل و اندیشه ى در عبرت و پند گرفتن (از گرفتاران به اعمال و کردار خویش) که غفلت و فراموشى ما آن را در هم پیچیده گشاینده گردان تا فهم و دانستن شگفتیها (علوم و مواعظ و حکم) و مثلها و داستانهاى منع کننده ى (از گناهان) آن را، که کوه هاى استوار با سختى آنها از زیر بار رفتن آن ناتوانند، به دلهاى ما برسانى (اشاره به فرمایش خداى تعالى «س 59 ى 21(: لو انزلنا هذا القران على جبل لرایته خاشعا متصدعا من خشیه الله و تلک الامثال نضربها للناس لعلهم یتفکرون یعنى اگر این قرآن را بر کوهى مىفرستادیم مىدیدى که کوه «با بزرگى و سختى» از ترس خدا فروتن و شکافته و از هم ریخته مىگشت، و این مثلها را براى مردم مىزنیم امیدوار باش که ایشان تفکر و اندیشه نمایند «در این بیان توبیخ و سرزنش است بر سخت دلى انسان و فروتنى نکردن او هنگام خواندن قرآن و اندیشه نکردنش براى آنچه در آنست)».
