صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۸ - فراز ۱۵

إِلَهِي إِنْ رَفَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَضَعُنِي، وَ إِنْ وَضَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْفَعُنِي، وَ إِنْ أَكْرَمْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يُهِينُنِي، وَ إِنْ أَهَنْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يُكْرِمُنِي، وَ إِنْ عَذَّبْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْحَمُنِي، وَ إِنْ أَهْلَكْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَعْرِضُ لَكَ فِي عَبْدِكَ، أَوْ يَسْأَلُكَ عَنْ أَمْرِهِ، وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَيْسَ فِي حُكْمِكَ ظُلْمٌ، وَ لَا فِي نَقِمَتِكَ عَجَلَةٌ، وَ إِنَّمَا يَعْجَلُ مَنْ يَخَافُ الْفَوْتَ، وَ إِنَّمَا يَحْتَاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِيفُ، وَ قَدْ تَعَالَيْتَ يَا إِلَهِي عَنْ ذَلِكَ عُلُوّاً كَبِيراً.

اى خداى من اگر تو مرا بلند مرتبه گردانى پس کیست آنکه مرا پست نماید، و اگر مرا پست کنى پس کیست آنکه بلندم گرداند، و اگر مرا گرامى دارى پس کیست آنکه خوارم کند، و اگر مرا خوار کنى پس کیست آنکه گرامیم دارد، و اگر مرا عذاب و شکنجه نمائى پس کیست آنکه بر من رحم و مهربانى داشته باشد، و اگر مرا هلاک و تباه سازى پس کیست آنکه درباره‏ ى بنده‏ ات براى تو مانع و جلوگیر شود، یا تو را از کار او (از روى منازعه و اعتراض) پرستش نماید؟؟ و من دانسته‏ ام که در حکم و فرمانت ستمى و در انتقام و به کیفر رساندنت شتابى نیست، و جز این نیست که کسى شتاب مى‏کند که از فوت شدن و وقت کار گذشتن بترسد، و ضعیف و ناتوان به ستم نیازمند است، و تو- اى خداى من- برترى از اینکه ستم یا شتاب کنى برترى بزرگ (بى‏ پایان).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۸

اللَّهُمَّ وَ كَمَا نَصَبْتَ بِهِ مُحَمَّداً عَلَماً لِلدَّلَالَةِ عَلَيْكَ، وَ أَنْهَجْتَ بِآلِهِ سُبُلَ الرِّضَا إِلَيْكَ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ وَسِيلَةً لَنَا إِلَى أَشْرَفِ مَنَازِلِ الْكَرَامَةِ، وَ سُلَّماً نَعْرُجُ فِيهِ إِلَى مَحَلِّ السَّلَامَةِ، وَ سَبَباً نُجْزَى بِهِ النَّجَاةَ فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ، وَ ذَرِيعَةً نَقْدَمُ بِهَا عَلَى نَعِيمِ دَارِ الْمُقَامَةِ.

بار خدایا و همچنانکه به وسیله ‏ى قرآن (که بزرگترین معجزات است) محمد (صلى الله علیه و آله) را براى دلالت و راهنمائى بر (شناسائى و بى ‏همتائى) خویش نشانه برپا داشتى، و به آل او (اوصیاء آن حضرت) راه هاى رضا و خشنودى به سوى خود را آشکار ساختى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را براى ما دستاویز رسیدن به گرامى ‏ترین منزل هاى ارجمند قرار ده، و نردبانى که براى رسیدن به جایگاه سلامت و بى‏ گزند (بهشت) بر آن بالا رویم، و سببى که به آن رهائى (از عذاب و کیفر) در عرصه و فراخى قیامت را پاداش یابیم، و وسیله ‏اى که به آن بر نعمت فراوان سراى اقامت و ماندن (بهشت) درآئیم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۴ - فراز ۱۲

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذَا الشَّهْرِ، وَ بِحَقِّ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ مِنِ ابْتِدَائِهِ إِلَى وَقْتِ فَنَائِهِ مِنْ مَلَكٍ قَرَّبْتَهُ، أَوْ نَبِيٍّ أَرْسَلْتَهُ، أَوْ عَبْدٍ صَالِحٍ اخْتَصَصْتَهُ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَهِّلْنَا فِيهِ لِمَا وَعَدْتَ أَوْلِيَاءَكَ مِنْ كَرَامَتِكَ، وَ أَوْجِبْ لَنَا فِيهِ مَا أَوْجَبْتَ لِأَهْلِ الْمُبَالَغَةِ فِي طَاعَتِكَ، وَ اجْعَلْنَا فِي نَظْمِ مَنِ اسْتَحَقَّ الرَّفِيعَ الْأَعْلَى بِرَحْمَتِكَ.

بار خدایا از تو درخواست مى‏ نمایم به حق (به فضیلت و برترى) این ماه و به حق کسى که در آن از آغاز تا انجامش در عبادت و بندگى براى تو کوشیده: از فرشته‏ اى که او را مقرب ساخته ‏اى، یا پیغمبرى که فرستاده‏ اى، یا بنده‏ ى شایسته‏ اى که برگزیده ‏اى، که بر محمد و آل او درود فرستى و ما را در آن براى کرامت و ارجمندى که به دوستانت وعده داده‏ اى سزاوار گردان، و آنچه که براى کوشش ‏کنندگان در طاعت و فرمانبریت واجب و لازم کرده‏ اى براى ما لازم نما، و به رحمت و مهربانیت ما را در صف کسانى (انبیاء و اوصیاء ایشان علیهم‏ السلام) که سزاوار بالاترین مرتبه‏ ى (بهشت) هستند قرار ده.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۱۱۸

وَ ذَلِّلْنِي بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ أَعِزَّنِي عِنْدَ خَلْقِكَ، وَ ضَعْنِي إِذَا خَلَوْتُ بِكَ، وَ ارْفَعْنِي بَيْنَ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنِي عَمَّنْ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي، وَ زِدْنِي إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْراً.

و مرا در درگاهت خوار (مطیع) و در نزد آفریدگانت عزیز و ارجمند گردان، و چون با تو خلوت کرده تنها به سر برم (از جز تو چشم پوشیده به راز و نیاز بپردازم) فروتن و در میان بندگانت بلند مرتبه و سرفرازم نما، و از کسى که از من بى ‏نیاز است (درخواستى نکرده و نمى‏ کند) بى ‏نیازم ساز (چنان کن که من هم از او چیزى نخواهم) و بر فقر و نیازمندیم به درگاهت بیافزا (تا درخواستم از تو و راز و نیازم با تو فزونى یابد).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۱ - فراز ۴

شَرِّفْ دَرَجَتِي بِرِضْوَانِكَ، وَ أَكْمِلْ كَرَامَتِي بِغُفْرَانِكَ، وَ انْظِمْنِي فِي أَصْحَابِ الَْيمِينِ، وَ وَجِّهْنِي فِي مَسَالِكِ الْآمِنِينَ، وَ اجْعَلْنِي فِي فَوْجِ الْفَائِزِينَ، وَ اعْمُرْ بِي مَجَالِسَ الصَّالِحِينَ، آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ.

به رضا و خشنودى خود درجه و پایه (مقام و منزلت) مرا بلند کن، و به آمرزش خود گرامى داشتنم را کامل نما، و مرا در رشته‏ ى اصحاب یمین و یاران دست راست (آنانکه داراى مقام ارجمند هستند) درآور، و در راه هاى ایمن شدگان (از آفات دنیا و عقوبات آخرت) ببر، و در گروه رستگاران قرار ده، و مجلسهاى شایستگان (پرهیزکاران) را به وسیله‏ ى (رفت و آمد و معاشرت و آمیزش) من آباد گردان، دعایم را روا فرما اى پروردگار جهانیان.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۸ - فراز ۲

وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ، وَ لَكَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، مَهْمَا قَسَمْتَ بَيْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ، أَوْ خَيْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَيْهِمْ تَهْدِيهِمْ بِهِ إِلَيْكَ، أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً، أَوْ تُعْطِيهِمْ بِهِ خَيْراً مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّي وَ نَصِيبِي مِنْهُ.

و بار خدایا پروردگار ما تو را است تسلط و پادشاهى (حقیقى، چون مبدء و پدید آورنده‏ ى هر چیز توئى، و پادشاهى دیگرى از جانب تو است) و مر تو را است حمد و سپاس (زیرا هر نعمتى را تو عطا فرموده ‏اى، و حمد دیگرى از جهت آنست که نعمت تو بر دست او روان گشته) خدائى جز تو نیست، خداى بردبار (در کیفر گنهکاران شتاب نمى‏کنى) بزرگوار مهربان بسیار نعمت دهنده ‏ى داراى عظمت و احسان، پدید آورنده ‏ى آسمانها و زمین، از تو درخواست مى‏نمایم که هرگاه میان بندگان خود که با ایمانند خیر و نیکى یا تندرستى یا برکت و فراوانى یا هدایت و رستگارى یا عمل به طاعت و فرمانبرى از خویش، یا خیرى را که به سبب آن بر ایشان منت مى ‏نهى و آنان را به سویت راهنمائى مى‏ کنى، یا براى آنها در درگاهت درجه و پایه‏ اى بلند مى‏ گردانى، یا به وسیله‏ ى آن نیکى‏اى از نیکى دنیا و آخرت به اینان عطاء مى‏ نمائى، قسمت کنى نصیب و بهره‏ ى مرا از آن بسیار گردان (جمله‏ ى آن توفر حظى و نصیبى منه در بیشتر نسخ خطى و چاپى نیست، بنابراین از قرینه ‏ى کلام و آنچه بیان دلالت بر آن دارد دانسته مى‏شود که مضمون این جمله یا مانند آن در نظر گرفته شده است).