صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۶ - فراز ۲

وَ وَفِّقْهُمْ لِإِقَامَةِ سُنَّتِكَ، وَ الْأَخْذِ بِمَحَاسِنِ أَدَبِكَ فِي إِرْفَاقِ ضَعِيفِهِمْ، وَ سَدِّ خَلَّتِهِمْ، وَ عِيَادَةِ مَرِيضِهِمْ، وَ هِدَايَةِ مُسْتَرْشِدِهِمْ، وَ مُنَاصَحَةِ مُسْتَشِيرِهِمْ، وَ تَعَهُّدِ قَادِمِهِمْ، وَ كِتَْمانِ أَسْرَارِهِمْ، وَ سَتْرِ عَوْرَاتِهِمْ، وَ نُصْرَةِ مَظْلُومِهِمْ، وَ حُسْنِ مُوَاسَاتِهِمْ بِالْمَاعُونِ، وَ الْعَوْدِ عَلَيْهِمْ بِالْجِدَةِ وَ الْإِفْضَالِ، وَ إِعْطَاءِ مَا يَجِبُ لَهُمْ قَبْلَ السُّؤَالِ.

و آنان را توفیق ده براى برپا داشتن طریقه و روش (نگاهدارى احکام) و فراگرفتن اخلاق نیک خود (که بندگان را به آن امر فرموده ‏اى) در سود رساندن به ناتوانانشان، و جلوگیرى از فقر و نیازمندیشان، و رفتن نزد بیمارشان، و راهنمائى نمودن راه‏جویشان، و اندرز دادن مشورت‏ کننده‏ شان، و دیدار از سفر آمده ‏شان، و پنهان کردن رازهاشان، و پوشاندن عیب هاشان، و یارى کردن ستمدیده ‏شان، و خوب کمک کردنشان در ابزار خانه (دیگ، تبر، نردبان و مانند آنها) و سود رساندنشان به بخشش فراوان، و دادن آنچه ایشان را واجب و لازم است پیش از درخواست (ابواسمعیل گفته: به حضرت باقر علیه‏ السلام گفتم: شیعه «پیروان شما آل محمد علیهم ‏السلام» نزد ما بسیار است، فرمود: آیا دارا به ندار مهربانى مى‏کند «چیزى مى‏دهد» و نیکوکار را از بدکار مى‏گذرد و با یکدیگر کمک مى‏نمایند؟ گفتم: نه، فرمود: آنان شیعه نیستند، شیعه کسى است که این کارها را بجا آورد).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۶ - فراز ۳

وَ اجْعَلْنِي اللَّهُمَّ أَجْزِي بِالْإِحْسَانِ مُسِيئَهُمْ، وَ أُعْرِضُ بِالتَّجَاوُزِ عَنْ ظَالِمِهِمْ، وَ أَسْتَعْمِلُ حُسْنَ الظَّنِّ فِي كَافَّتِهِمْ، وَ أَتَوَلَّى بِالْبِرِّ عَامَّتَهُمْ، وَ أَغُضُّ بَصَرِي عَنْهُمْ عِفَّةً، وَ أُلِينُ جَانِبِي لَهُمْ تَوَاضُعاً، وَ أَرِقُّ عَلَى أَهْلِ الْبَلَاءِ مِنْهُمْ رَحْمَةً، وَ أُسِرُّ لَهُمْ بِالْغَيْبِ مَوَدَّةً، وَ أُحِبُّ بَقَاءَ النِّعْمَةِ عِنْدَهُمْ نُصْحاً، وَ أُوجِبُ لَهُمْ مَا أُوجِبُ لِحَامَّتِي، وَ أَرْعَى لَهُمْ مَا أَرْعَى لِخَاصَّتِي.

و بار خدایا مرا بر آن دار که بدکردارشان را به نیکى پاداش دهم، و از ستمکارشان به عفو و بخشش درگذرم، و درباره ‏ى همه‏ ى ایشان خوش گمان باشم (زیرا همچنانکه بر مومن گفتار بد درباره ‏ى برادر ایمانیش حرام است گمان بردن بد هم درباره ‏ى او حرام مى‏باشد، و اما با خود سخن گفتن و اندیشه و آنچه در دلش درباره‏ ى او مى‏گذرد بخشیده شده است چون شیطان به او القاء مى‏نماید تا درباره‏ى برادرش کار زشت بخواهد پس واجب است که شیطان را تکذیب نماید، زیرا او بدکارترین بدکاران است، و پذیرفتن گفتار او روا نیست، و از اینرو است که در شرع رسیده هر کس سخنى بگوید که ظاهر آن ارتداد و کفر است و معنى صحیحى دارد حکم به کفر او نمى‏شود) و با نیکوئى همه‏ ى آنها را سرپرستى نمایم و با پاکدامنى چشمم را از (زشتیها و لغزشهاى) آنان بپوشانم، و با فروتنى با آنها نرم باشم (سختگیر نباشم) و با مهربانى بر گرفتارانشان رقت داشته دلجوئى کنم، و در پنهانى و پشت سر دوستى (خود) را براى آنان آشکار سازم (نه مانند دورویان در ظاهر دوستى نشان داده در پشت سر خلاف آن را هویدا نمایم) و با پاکدامنى (نه با آلودگى به فساد و تباهکارى) نعمت همیشگى (روزى و خوشى) را نزد ایشان دوست بدارم، و آنچه براى خویشان خود واجب و لازم مى‏دانم درباره‏ ى ایشان لازم دانم، و آنچه براى خواص و نزدیکان رعایت داشته در نظر دارم براى ایشان رعایت کنم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۶ - فراز ۴

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِي مِثْلَ ذَلِكَ مِنْهُمْ، وَ اجْعَلْ لِي أَوْفَى الْحُظُوظِ فِيما عِنْدَهُمْ، وَ زِدْهُمْ بَصِيرَةً فِي حَقِّي، وَ مَعْرِفَةً بِفَضْلِي حَتَّى يَسْعَدُوا بِي وَ أَسْعَدَ بِهِمْ، آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا مانند آنچه درخواست نمودم از جانب ایشان روزى فرما (با من چنان کنند که من با آنها مى‏نمایم) و برخوردارترین بهره‏ ها (چیزهاى شایسته و خوهاى نیک) را که نزد ایشان است براى من قرار ده، و به ایشان بینائى در حق من و شناسائى به فضل و برترى مرا بیافزا تا به وسیله‏ ى من نیکبخت شوند و من به وسیله‏ ى آنان نیکبخت گردم (چون رفتار نمودن آن حضرت با ایشان با چنین اخلاق سزاوار پاداش بسیارى از جانب خداى تعالى است همان سبب نیکبختى آن بزرگوار است به وسیله ‏ى ایشان) اى پروردگار جهانیان دعاء و خواسته‏ ام را روا ساز.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۴ - فراز ۱۰

وَ وَفِّقْنَا فِيهِ لِأَنْ نَصِلَ أَرْحَامَنَا بِالْبِرِّ وَ الصِّلَةِ، وَ أَنْ نَتَعَاهَدَ جِيرَانَنَا بِالْإِفْضَالِ وَ الْعَطِيَّةِ، وَ أَنْ نُخَلِّصَ أَمْوَالَنَا مِنَ التَّبِعَاتِ، وَ أَنْ نُطَهِّرَهَا بِإِخْرَاجِ الزَّكَوَاتِ، وَ أَنْ نُرَاجِعَ مَنْ هَاجَرَنَا، وَ أَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنَا، وَ أَنْ نُسَالِمَ مَنْ عَادَانَا حَاشَى مَنْ عُودِيَ فِيكَ وَ لَكَ، فَإِنَّهُ الْعَدُوُّ الَّذِي لَا نُوَالِيهِ، وَ الْحِزْبُ الَّذِي لَا نُصَافِيهِ.

و ما را در آن ماه توفیق ده که با نیکى فراوان و بخشش، به خویشان خود نیکى کنیم، و با احسان و عطا از همسایگانمان جویا شویم، و دارائی هامان را از مظالم و آنچه از راه ظلم و ستم به دست آمده خالص و آراسته نمائیم (اموالى که از راه ظلم گرفته شده از آنها جدا کرده به صاحبانش یا اگر نیستند و یا معلوم نیست کیستند یا کجایند به حاکم شرع بازگردانیم) و آنها را با بیرون کردن زکوتها (زکوه شتر، گاو، گوسفند، طلا، نقره، گندم، جو، خرما و مویز، از چرکى و عذاب و کیفر بر منع آن) پاک کنیم (رسول خدا- صلى الله علیه و آله- فرموده: ملعون کل مال لا یزکى «از خیر و نیکى دور است هر مال و دارائى که زکوه آن داده نشود» و ناگفته نماند: درخواست پاک کردن اموال به بیرون کردن زکوه در ماه رمضان در صورتیست که بیرون کردن آن در آن ماه واجب شده یا پیش از آن واجب گشته و بیرون نشده باشد، ولى اگر وقت وجوب بیرون کردن آن نرسیده یا پیش از آن واجب گردیده و به تاخیر افتد، پس پیش انداختن آن در ماه رمضان یا به تاخیر انداختن آن به ماه رمضان مستحب نیست، زیرا هر واجبى را باید در وقت خود بجا آورد و وجوب آن فورى است، و تقدیم و تاخیر آن بنابر قول به جواز آن از جهت رخصت و آسانى است نه از جهت مستحب بودن) و به کسى که از ما دورى گزیده بازگردیم (به او بپیوندیم) و به کسى که به ما ظلم و ستم نموده از روى (آنچه مقتضى) انصاف و عدل (است) رفتار کنیم (نه آنکه از جهت فرونشاندن خشم از عدل تجاوز نمائیم) و با کسى که به ما دشمنى کرده آشتى نمائیم (نه آنکه ما هم در صدد دشمنى با او برآئیم) جز کسى که در راه تو و براى تو با او دشمنى شده باشد، زیرا او دشمنى است که او را دوست نمى ‏گیریم، و حزب و گروهى است که با او از روى دل دوستى نمى‏ کنیم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۲ - فراز ۲۲

لَمْ أَثِقْ بِهِمْ رَبِّ فِي السِّتْرِ عَلَيَّ، وَ وَثِقْتُ بِكَ رَبِّ فِي الْمَغْفِرَةِ لِي، وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ وُثِقَ بِهِ، وَ أَعْطَى مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ، وَ أَرْأَفُ مَنِ اسْتُرْحِمَ، فَارْحَمْنِي.

پروردگارا من به ایشان (همسایه و خویشاوند) در رازپوشى بر من اعتماد ننمودم، و به تو اى پروردگارم در آمرزش براى خود اعتماد نمودم، و توئى سزاوارتر کسى که به او اعتماد گردد، و بخشنده‏ تر کسى که به او رو آورده شود، و مهربانتر کسى که از او مهربانى خواسته شود، پس به من رحم فرما.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۷ - فراز ۱۰

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ آبَاءَنَا وَ أُمَّهَاتِنَا وَ أَوْلَادَنَا وَ أَهَالِيَنَا وَ ذَوِي أَرْحَامِنَا وَ قَرَابَاتِنَا وَ جِيرَانَنَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنْهُ فِي حِرْزٍ حَارِزٍ، وَ حِصْنٍ حَافِظٍ، وَ كَهْفٍ مَانِعٍ، وَ أَلْبِسْهُمْ مِنْهُ جُنَناً وَاقِيَةً، وَ أَعْطِهِمْ عَلَيْهِ أَسْلِحَةً مَاضِيَةً.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و پدران و مادران و فرزندان و قبیله‏ ها و خویشان و نزدیکان و همسایگان ما را از مردان و زنان اهل ایمان از شر او در جاى استوار و قلعه‏ ى نگهدارنده و پناهگاه بازدارنده قرار ده، و ایشان را براى دور کردن شر او زره‏ هاى حفظ کننده بپوشان، و براى زد و خورد با او سلاح هاى برنده به آنان عطا فرما (آنها را به تقوى و عمل صالح توفیق ده).