صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۱۴

وَ أَنْتَ الَّذِي دَلَلْتَهُمْ بِقَوْلِكَ مِنْ غَيْبِكَ وَ تَرْغِيبِكَ الَّذِي فِيهِ حَظُّهُمْ عَلَى مَا لَوْ سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ لَمْ تُدْرِكْهُ أَبْصَارُهُمْ، وَ لَمْ تَعِهِ أَسْمَاعُهُمْ، وَ لَمْ تَلْحَقْهُ أَوْهَامُهُمْ، فَقُلْتَ اذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ، وَ اشْكُرُوا لِي وَ لَا تَكْفُرُونِ، وَ قُلْتَ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ، وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ.

و توئى آنکه به سخن خود از (عالم) غیب و نهان خویش (که دیده‏ ها و خردها به آن راه ندارد، و به وسیله ‏ى وحى به پیغمبران و خبر دادن ایشان دانسته مى‏شود) و به ترغیب و خواهان نمودن خود که بهره ‏ى آنان را در بر دارد هدایت و راهنمائیشان نمودى بر چیزى (حقائقى) که اگر آن را از آنها مى ‏پوشاندى چشمهاشان آن را درنمى‏ یافت، و گوش هاشان آن را حفظ نکرده فرا نمى‏ گرفت، و اندیشه ‏هاشان به آن نمى‏رسید، پس فرمودى (قرآن کریم «س 2 ى 152( اذکرونى اذکرکم، و اشکروا لى و لاتکفرون): مرا (به دعا و درخواست، یا در دنیا) یاد کنید تا شما را (به اجابت و روا شدن، یا در آخرت) یاد کنم، و مرا سپاسگزارید و ناسپاسى ننمائید، و فرمودى (قرآن مجید «س 14 ى 7( لئن شکرتم لازیدنکم، و لئن کفرتم ان عذابى لشدید): هر آینه اگر (مرا بر نعمتى که به شما داده‏ام) سپاسگزارید شما را فزونى دهم، و اگر ناسپاسى کنید همانا کیفر من سخت است (شما را به کیفر سخت خواهم رسانید).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۲۸

سُبْحَانَكَ سَبِيلُكَ جَدَدٌ. وَ أَمْرُكَ رَشَدٌ، وَ أَنْتَ حَيٌّ صَمَدٌ.

منزه و پاکى! راه تو (دینت که جز آن را از بندگان نمى ‏پذیرى) راست و هموار است (رونده‏ ى در آن نمى ‏لغزد، و پذیرنده‏ ى آن گمراه نمى ‏شود) و امر و فرمانت (به آنچه بندگانت را به آن تکلیف نموده ‏اى) هدایت و راهنمائى (به سوى سعادت و نیکبختى) است، و توئى زنده و باقى (موت و فناء برایت نیست) و مقصود در حوائج و خواسته ‏هائى.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۳ - فراز ۲۵

وَ مِنْ حَاجَتِي يَا رَبِّ كَذَا وَ كَذَا. وَ تَذْكُرُ حَاجَتَكَ ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ فِي سُجُودِكَ) فَضْلُكَ آنَسَنِي، وَ إِحْسَانُكَ دَلَّنِي، فَأَسْأَلُكَ بِكَ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ، أَن لَا تَرُدَّنِي خَائِباً.

و از جمله‏ ى حاجت و خواسته‏ ى من اى پروردگار چنین و چنان است و حاجت خود را به یاد مى‏ آورى سپس به سجده مى‏ روى (پیشانى بر زمین مینهى) و در سجده مى‏گوئى: فضل و بخشش تو مرا (از گرفتاریها) آرام نموده، و احسان تو مرا (به درگاهت) راهنمائى کرده، پس از تو درخواست مى ‏نمایم به حق خودت و به حق محمد و آل او، درودهاى تو بر ایشان باد، مرا نومید برنگردانى (حضرت صادق علیه ‏السلام فرموده: چیزى که بنده را به پروردگارش نزدیکتر مى ‏نماید هرگاه او را بخواند آنست که در سجده باشد).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۱ - فراز ۳۰

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، كَمَا هَدَيْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، كَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تَشْفَعُ لَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَوْمَ الْفَاقَةِ إِلَيْكَ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ، وَ هُوَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، چنانکه ما را به سبب او (به راه حق) راه نمودى، و بر محمد و آل او درود فرست، چنانکه ما را به وسیله‏ ى آن حضرت (از جهل و نادانى) رهانیدى، و بر محمد و آل او درود فرست، درودى که ما را روز رستاخیز و روز نیازمندى به تو (از عذاب و کیفر جاوید) شفاعت نماید، زیرا تو بر هر چیز توانائى (قدیر هر چه را بخواهد انجام مى‏دهد از این رو جز خداى تعالى به این صفت وصف نمى‏شود) و آن (درخواست من) بر تو آسان است.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۸

اللَّهُمَّ وَ كَمَا نَصَبْتَ بِهِ مُحَمَّداً عَلَماً لِلدَّلَالَةِ عَلَيْكَ، وَ أَنْهَجْتَ بِآلِهِ سُبُلَ الرِّضَا إِلَيْكَ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ وَسِيلَةً لَنَا إِلَى أَشْرَفِ مَنَازِلِ الْكَرَامَةِ، وَ سُلَّماً نَعْرُجُ فِيهِ إِلَى مَحَلِّ السَّلَامَةِ، وَ سَبَباً نُجْزَى بِهِ النَّجَاةَ فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ، وَ ذَرِيعَةً نَقْدَمُ بِهَا عَلَى نَعِيمِ دَارِ الْمُقَامَةِ.

بار خدایا و همچنانکه به وسیله ‏ى قرآن (که بزرگترین معجزات است) محمد (صلى الله علیه و آله) را براى دلالت و راهنمائى بر (شناسائى و بى ‏همتائى) خویش نشانه برپا داشتى، و به آل او (اوصیاء آن حضرت) راه هاى رضا و خشنودى به سوى خود را آشکار ساختى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را براى ما دستاویز رسیدن به گرامى ‏ترین منزل هاى ارجمند قرار ده، و نردبانى که براى رسیدن به جایگاه سلامت و بى ‏گزند (بهشت) بر آن بالا رویم، و سببى که به آن رهائى (از عذاب و کیفر) در عرصه و فراخى قیامت را پاداش یابیم، و وسیله ‏اى که به آن بر نعمت فراوان سراى اقامت و ماندن (بهشت) درآئیم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵ - فراز ۱۱

اللَّهُمَّ إِنَّمَا يَكْتَفِي الْمُكْتَفُونَ بِفَضْلِ قُوَّتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا، وَ إِنَّمَا يُعْطِي الْمُعْطُونَ مِنْ فَضْلِ جِدَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْطِنَا، وَ إِنَّمَا يَهْتَدِي الْمُهْتَدُونَ بِنُورِ وَجْهِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اهْدِنَا.

بار خدایا جز این نیست که بى‏نیازان به فضل قوه‏ى تو (از غیر تو) بى‏ نیازاند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را بى ‏نیاز گردان، و بخشندگان از زیادى عطا و بخشش تو مى‏ بخشند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و (از خوان نعمت خود) به ما عطا فرما، و راه ‏یافتگان با نور هدایت و رستگارى تو راه مى ‏یابند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (به آنچه خیر ما در آن است) راهنمائى نما.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۷

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَصِمُ بِحَبْلِهِ، وَ يَأْوِي مِنَ الْمُتَشَابِهَاتِ إِلَى حِرْزِ مَعْقِلِهِ، وَ يَسْكُنُ فِي ظِلِّ جَنَاحِهِ، وَ يَهْتَدِي بِضَوْءِ صَبَاحِهِ، وَ يَقْتَدِي بِتَبَلُّجِ إِسْفَارِهِ، وَ يَسْتَصْبِحُ بِمِصْبَاحِهِ، وَ لَا يَلْتَمِسُ الْهُدَى فِي غَيْرِهِ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از کسانى قرار ده که به ریسمان (یا عهد و پیمان) قرآن چنگ مى‏زنند، و از چیزهائى که مانند یکدیگرند و به هم اشتباه مى‏شوند (که حق در آنها از باطل شناخته نگردد) به پناهگاه محکم و استوارش پناه مى‏برند، و در سایه‏ ى بال (حمایت و نگهدارى) آن آرام گیرند، و به روشنى بامدادش راه مى‏ یابند، چنانکه به روشنى صبح چیزهاى پوشیده‏ ى به تاریکى شب آشکار مى‏شود همچنین از راهنمائى قرآن به حقائق پنهان شده ‏ى در تاریکى جهل و نادانى دست مى‏ یابند) و به درخشیدن روشنائى آن اقتدا مى‏کنند (از احکام و دستورهاى آن پیروى مى ‏نمایند) و از چراغ آن چراغ مى‏ افروزند (به وسیله‏ ى آن به حقائق و علوم پى مى‏برند) و هدایت و رستگارى را در غیر آن (به گمان اینکه حق و درست آنست) نمى ‏طلبند (زیرا طلب هدایت در غیر قرآن کفر و گمراهى است، رسول خدا- صلى الله علیه و آله- فرموده: کسى که هدایت را در غیر قرآن بطلبد خداوند او را گمراه گرداند).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۴ - فراز ۳

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ مِنْ تِلْكَ السُّبُلِ شَهْرَهُ شَهْرَ رَمَضَانَ، شَهْرَ الصِّيَامِ، وَ شَهْرَ الْإِسْلَامِ، وَ شَهْرَ الطَّهُورِ، وَ شَهْرَ الَّتمْحِيصِ، وَ شَهْرَ الْقِيَامِ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ، هُدًى لِلنَّاسِ، وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ.

و سپاس خدائى را سزا است که ماه خود ماه رمضان (مستفاد از این جمله آنست که رمضان یکى از نامهاى خداى تعالى است) ماه صیام و روزه (امساک و خوددارى از خوردن و آشامیدن در اوقات معلومه) و ماه اسلام (ماه طاعت و فرمانبرى از جهت بسیارى طاعت و بندگى، یا ماه دین اسلام براى اینکه واجب شدن روزه ‏ى آن از مختصات این امت است، چنانکه حفص ابن غیاث نخعى گفته: شنیدم حضرت صادق- علیه ‏السلام- مى ‏فرمود: خداوند روزه‏ ى ماه رمضان را بر هیچ یک از امتهاى پیش از ما واجب نکرده است، پس به آن حضرت گفتم: معنى قول خداى تعالى «س 2 ى 183(: یا ایها الذین امنوا کتب علیکم الصیام کما کتب على الذین من قبلکم «اى اهل ایمان روزه بر شما واجب شد چنانکه بر آنانکه پیش از شما بودند واجب گردید» چیست؟ فرمود: خداوند روزه‏ ى ماه رمضان را بر پیغمبران واجب گردانید نه بر امتها، پس این امت را به ماه رمضان «بر امتهاى گذشته» برترى داد، و وجوب روزه ‏ى آن را بر رسول خدا و بر امت آن حضرت قرار داد) و ماه پاکیزگى، و ماه تصفیه و پاک کردن (از گناهان، یا ماه تخلیص و رهائى از آنها) و ماه قیام و ایستادن (براى نماز در شبها) را یکى از آن راه هاى احسان قرار داد (و اینکه ماه رمضان را ماه قیام گفتند براى آنست که نماز مستحبى در شبهاى آن بسیار خوانده مى‏شود، و مشهور در روایات علاوه از نمازهاى مستحبى که در هر شب باید خواند چنانکه بسیارى از علماء فرموده ‏اند: خواندن هزار رکعت نماز در شب هاى آن مستحب است، و کیفیت آن آنست که هر شبى تا بیست شب بیست رکعت: هشت رکعت پس از نماز مغرب و دوازده رکعت پس از نماز عشاء و در شب نوزدهم به غیر از بیست رکعت صد رکعت دیگر خوانده شود، و در ده شب پس از بیست شب هر شبى سى رکعت: هشت رکعت پس از نماز مغرب و بیست و دو رکعت پس از نماز عشاء و در هر شب از بیست و یکم و بیست و سوم به غیر از سى رکعت صد رکعت دیگر که مجموع آنها هزار رکعت است، و اگر ماه رمضان از سى روز کمتر باشد نماز شب سى‏ ام ساقط است و بجاى آن خواندن درست نیست) آنچنان ماهى که قرآن در آن فروفرستاده شد (خداى تعالى آن را در شب قدر به آسمان دنیا فرستاد و از آنجا در مدت بیست و سه سال به تدریج بر پیغمبر- صلى الله علیه و آله- نازل گردانید) در حالى که براى مردم راهنما(ى از گمراهى) و نشانه‏ هاى آشکار رهبرى (حلال و حرام) و جداکننده‏ ى میان حق و باطل است (جمله‏ ى الذى انزل فیه القران هدى للناس و بینات من الهدى و الفرقان از قرآن شریف «س 2 ى 185( اقتباس شده).