صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۱۲۰

وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَةً أَوْ سُوءاً فَنَجِّنِي مِنْهَا لِوَاذاً بِكَ، وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِي مَقَامَ فَضِيحَةٍ فِي دُنْيَاكَ فَلَا تُقِمْنِي مِثْلَهُ فِي آخِرَتِكَ.

و هرگاه به گروهى (بر اثر نافرمانى) فتنه و تباهى یا بدى و گرفتارى بخواهى (پیش آورى) مرا در حالى که پناهنده‏ ى به تو هستم از آن رهائى ده، و چون مرا در دنیاى خود (دنیائى که مالک آن توئى) در جاى رسوائى) به پا مدار (رسوا مگردان).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۴ - فراز ۱۵

وَ أَعِذْنِي مِنْ سُوءِ الرَّغْبَةِ وَ هَلَعِ أَهْلِ الْحِرْصِ، وَ صَوِّرْ فِي قَلْبِي مِثَالَ مَا ادَّخَرْتَ لِي مِنْ ثَوَابِكَ، وَ أَعْدَدْتَ لِخَصْمِي مِنْ جَزَائِكَ وَ عِقَابِكَ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ سَبَباً لِقَنَاعَتِي بِمَا قَضَيْتَ، وَ ثِقَتِي بِمَا تَخَيَّرْتَ.

و از خواهش بد و حرص آزمندان (به دنیا) پناه ده، و در دل من نمونه ‏ى پاداشى که برایم (در آخرت) اندوخته ‏اى و کیفرى که براى دشمنم آماده ساخته‏ اى را بنگار، و آن را وسیله ‏ى خشنودى من به آنچه مقدر فرموده و اطمینانم به آنچه برگزیده ‏اى قرار ده.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۲۱

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ادْرَأْ عَنِّي بِلُطْفِكَ، وَ اغْذُنِي بِنِعْمَتِكَ، وَ أَصْلِحْنِي بِكَرَمِكَ، وَ دَاوِنِي بِصُنْعِكَ، وَ أَظِلَّنِي فِي ذَرَاكَ، وَ جَلِّلْنِي رِضَاكَ، وَ وَفِّقْنِي إِذَا اشْتَكَلَتْ عَلَيَّ الْأُمُورُ لِأَهْدَاهَا، وَ إِذَا تَشَابَهَتِ الْأَعْمَالُ لِأَزْكَاهَا، وَ إِذَا تَنَاقَضَتِ الْمِلَلُ لِأَرْضَاهَا.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و از روى لطف و نیکى کردن خود هر پیشامد بدى را از من دور گردان (اینکه جمله ‏ى هر پیشامدى که مفعول وادرا است در عبارت بیان نشده براى اختصار در عبارت بوده، چون مطلب معلوم است) و به نعمت خویش مرا پرورش ده، و به کرم و بخشش خود مرا اصلاح فرما (آنچه از دست رفته بازگردان) و به احسان خویشتن مرا (از دردهاى جسمانى و نفسانى) معالجه کن، و در سایه‏ ى (رحمت) خود مرا جاى ده، و خشنودیت را بر من بپوشان (شامل حال من گردان) و چون کارها بر من درهم گردد به (آشنا شدن) درست ترین آنها، و کردارها شبیه و مانند یکدیگر شود به (انجام دادن) پاکیزه ‏ترین آنها، و مذاهب برخلاف یکدیگر گردد به (پیروى از) پسندیده ‏ترین آنها مرا توفیق ده (چون در هر مذهبى نوعى از کارهاى پسندیده ‏ى خداى تعالى است مانند اعتراف به خدا و عادات و قوانین نیک از اینرو امام علیه‏ السلام فرموده پسندیده‏ ترین آنها، وگرنه آشکار است که در غیر مذهب اسلام رضاى خدا تصور نمى‏شود).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۹ - فراز ۷

أَسْتَوْهِبُكَ -يَا إِلَهِي- نَفْسِيَ الَّتِي لَمْ تَخْلُقْهَا لَِتمْتَنِعَ بِهَا مِنْ سُوءٍ، أَوْ لِتَطَرَّقَ بِهَا إِلَى نَفْعٍ، وَ لَكِنْ أَنْشَأْتَهَا إِثْبَاتاً لِقُدْرَتِكَ عَلَى مِثْلِهَا، وَ احْتِجَاجاً بِهَا عَلَى شَكْلِهَا.

از تو درخواست مى‏ کنم که به من ببخشى- اى خداى من- نفس مرا که آن را نیافریدى تا از بدى و زیانى به وسیله ‏ى آن خود را بازدارى، یا به سبب آن به سودى راه‏ جوئى، ولى آن را آفریدى براى ثابت کردن (بندگان) قدرت و توانائیت (را) بر آفریدن مانند آن، و براى حجت و دلیل آوردن بر آفریدن شبیه آن (غرض از آفرینش آنست که بندگان به قدرت و عظمت او پى برده او را بپرستند تا رضا و خشنودى و رحمت و مهربانیش را به دست آورده رستگار شوند، نه آنکه آفریننده خواسته سودى برد که آن نقص است و او از نقائص منزه و پاک مى‏ باشد).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۱۳

وَ قُلْتَ مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ، وَ اللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَ قُلْتَ مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافاً كَثِيرَةً. وَ مَا أَنْزَلْتَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ فِي الْقُرْآنِ مِنْ تَضَاعِيفِ الْحَسَنَاتِ.

و فرموده ‏اى (قرآن مجید «س 2 ى 261( مثل الذین ینفقون اموالهم فى سبیل الله کمثل حبه انبتت سبع سنابل فى کل سنبله مائه حبه، و الله یضاعف لمن یشاء): داستان کسانى که دارائی هاشان را در راه خدا صرف مى‏ نمایند مانند داستان دانه ‏ایست که هفت خوشه رویانیده که در هر خوشه صد دانه باشد (یک دانه هفتصد دانه بشود) و خدا براى هر که بخواهد چندین برابر (از این مقدار) مى‏ گرداند، و فرموده ‏اى (قرآن شریف «س 2 ى 245( من ذا الذى یقرض الله قرضا حسنا فیضاعفه له اضعافا کثیره): کیست آنکه به (بندگان درمانده‏ ى) خدا وام نیکو دهد (وامى که در گرفتن آن شتاب ننماید، یا منت ننهد، یا عوض و بجاى آن را نخواهد) که خدا آن را برایش چندین برابر گرداند. و نظائر و مانندهاى آنها (آیاتى که) از افزایش هاى حسنات و نیکوئی ها که در قرآن فرستاده‏ اى (مانند «س 27 ى 89(: من جاء بالحسنه فله خیر منها یعنى هر که «روز رستاخیز» با حسنه و نیکوئى آید پس پاداش بهتر از آن براى او است).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۸ - فراز ۸

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ.

و پناه مى ‏بریم به تو از شماتت و شاد شدن دشمنان (از گرفتارى که به ما رخ مى‏دهد، از حضرت ایوب علیه ‏السلام پرسیدند: از آنچه بر تو گذشت کدام سخت تر بود؟ فرمود: شماتت دشمنان، حضرت صادق علیه ‏السلام فرمود: هر که برادر خود «مومنى» را به مصیبت و اندوهى که به او رخ داده شماتت کند از دنیا نمى ‏رود تا اینکه گرفتار شود) و از نیازمندى به مانندان خود (در نسب و حسب یعنى در نژاد و بزرگى، یا افراد مردم) و از زندگى در سختى، و از مردن بى‏ساز و سامان (تقوى و عمل صالح که توشه ‏ى سفر مرگ است).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۱۲

وَ أَنْتَ الَّذِي زِدْتَ فِي السَّوْمِ عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ، تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِي مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ، وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفَادَةِ عَلَيْكَ، وَ الزِّيَادَةِ مِنْكَ، فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَيْتَ مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا، وَ مَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا.

و توئى آنکه در داد و ستد با بندگان و پیشنهاد کالا در بهاى آن بر خود افزوده ‏اى (بیش از آنچه که سزاوارند مى ‏دهى) مى‏ خواهى در تجارت کردنشان با تو سود برند، و در کوچ کردن به سوى تو و افزونى یافتن از جانب تو رستگار شوند، پس (از اینرو)- تو خود که نامت با برکت و احسان است و (از مانند بودن به آفریده شدگان) برتر و منزه و پاکى- فرموده ‏اى (در قرآن کریم «س 6 ى 160( من جاء بالحسنه فله عشر امثالها، و من جاء بالسیئه فلا یجزى الا مثلها): هر که کار نیکو بجا آورد مزد او ده برابر خواهد بود، و هر که کار بد کند جز مانند کار بدش کیفر داده نمى ‏شود.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۴۴

حَمْداً لَمْ يَحْمَدْكَ خَلْقٌ مِثْلَهُ، وَ لَا يَعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاكَ فَضْلَهُ.

سپاسى که آفریده شده‏ اى مانند آن تو را سپاس نگزارده باشد، و کسى جز تو فضل و برترى آن را نشناسد.