شرح دعاهای 17 تا 20 صحیفه سجادیه
صحيفۀ سجاديه روايت نيايش‌های عارفانۀ فرزند مکه و مِنا، سیدالساجدین علیه السلام است. امام در بستر تاریک جامعه آن روز، قالب دعا را برگزيد. چون دعا از ژرفای روح انسان برمی‌خيزد و عجين با عرفان و شکسته‌بالی است و عواطف خفته را بيدار می‌کند؛ همچنين حلقۀ واسطی ميان انسان و خداوند است.
افزون بر آن، روش تعليمیِ نابی است که آيين زندگیِ آرمانی و آداب پسنديدۀ اخلاقی را ارائه می‌دهد.
برخی مطالب مطرح شده در این کتاب به شرح زیر است:
چرايي وجود شيطان در آفرينش، لزوم داشتن معرفت براي مقابله با تسويلات شيطان، نااميدي شيطان از مؤمنان راستين، ويژگي‌هاي ابرهاي باران‌زا در دعاي امام، چرايي تکرار صلوات در ادعيه، برتري مرگ بر عمر گناه‌آلود، تأکيد اسلام بر نزديکي دل‌هاي مؤمنان، پرهيز از به کار بستن انديشه‌هاي ساختگي، سه القاي شيطاني بر قلب انسان، تربيت انسان با نعمت‌هاي الهي، اهميت عاقبت به خيرشدنِ انسان،...
