صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۳

وَ جَعَلْتَهُ نُوراً نَهْتَدِي مِنْ ظُلَمِ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ بِاتِّبَاعِهِ، وَ شِفَاءً لِمَنْ أَنْصَتَ بِفَهَمِ التَّصْدِيقِ إِلَى اسْتَِماعِهِ، وَ مِيزَانَ قِسْطٍ لَا يَحِيفُ عَنِ الْحَقِّ لِسَانُهُ، وَ نُورَ هُدًى لَا يَطْفَأُ عَنِ الشَّاهِدِينَ بُرْهَانُهُ، وَ عَلَمَ نَجَاةٍ لَا يَضِلُّ مَنْ أَمَّ قَصْدَ سُنَّتِهِ، وَ لا تَنَالُ أَيْدِي الْهَلَكَاتِ مَنْ تَعَلَّقَ بِعُرْوَةِ عِصْمَتِهِ.

و آن را نور روشنائى گردانیدى که ما به پیروى از آن از تاریکی هاى گمراهى (شرک، کفر، شک و نفاق) و نادانى (معاصى و شبهات) راه مى‏ یابیم، و شفاء و بهبودى (بیماریها مانند نادانى به حق و نگرویدن به خدا و رسول و دوروئى) براى کسى که فهمیدن آن را از روى تصدیق و باور نمودن (نه از روى تکذیب و انکار) خواسته، و براى شنیدنش خاموش گشته، و ترازوى عدل که زبانه‏ اش (آنچه میان شاهین ترازو است) از حق و درستى بر نمى‏ گردد، و نور هدایت و راهنمائى که حجت و دلیل آن از گواهان (براى خدا به توحید و یگانگى او و براى انبیاء به تصدیق آنها) خاموش نمى ‏شود (زیرا قرآن بزرگترین برهان و دلیل ایشان است بر آن) و نشانه ‏ى نجات و رهائى (از بدبختی ها) که هر کس قصد طریقه و روش آن کند گمراه نمى‏ گردد، و به هر که خود را به دستاویز عصمت و نگهدارى آن بیاویزد مهالک و تباهیها (بدبختیها و گرفتاریهاى دنیا و آخرت) دست نیابد.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۲ - فراز ۸

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِي الرَّغْبَةَ فِي الْعَمَلِ لَكَ لِآخِرَتِي حَتَّى أَعْرِفَ صِدْقَ ذَلِكَ مِنْ قَلْبِي، وَ حَتَّى يَكُونَ الْغَالِبُ عَلَيَّ الزُّهْدَ فِي دُنْيَايَ، وَ حَتَّى أَعْمَلَ الْحَسَنَاتِ شَوْقاً، وَ آمَنَ مِنَ السَّيِّئَاتِ فَرَقاً وَ خَوْفاً، وَ هَبْ لِي نُوراً أَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ، وَ أَهْتَدِي بِهِ فِي الظُّلُمَاتِ، وَ أَسْتَضِي‏ءُ بِهِ مِنَ الشَّكِّ وَ الشُّبُهَاتِ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و براى آخرتم رغبت و مواظبت در عمل (بندگى) براى تو را روزیم فرما تا از روى دل راستى و درستى بندگى را بشناسم، و تا اینکه بى ‏رغبتى در دنیا بر من دست یابد، و تا اینکه نیکی ها را با شوق و میل بجا آورم، و از بدی ها از روى بیم و ترس (کیفر آن) ایمن و آسوده باشم (و یا اینکه از بدیها از روى بیم و ترس گریزان باشم، بنابر اینکه بجاى و امن من السیئات بخوانیم وافر من السیئات چنانکه در نسخه‏ ى ابن ادریس- رحمه الله- به طورى که سید علیخان- علیه الرحمه- در شرح صحیفه فرموده چنین ضبط شده و آن مناسبتر است) و نورى (علم و دانشى) به من ببخش که با آن در بین مردم راه بروم (زندگى نمایم) و در تاریکی ها (گمراهی ها) راه یابم، و از شک و دودلى و شبهات (در هم شدن حق به باطل و حلال به حرام) روشنى یابم (راه بیابم).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۱۴

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا أُظْلَمَنَّ وَ أَنْتَ مُطِيقٌ لِلدَّفْعِ عَنِّي، وَ لَا أَظْلِمَنَّ وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى الْقَبْضِ مِنِّي، وَ لَا أَضِلَّنَّ وَ قَدْ أَمْكَنَتْكَ هِدَايَتِي، وَ لَا أَفْتَقِرَنَّ وَ مِنْ عِنْدِكَ وُسْعِي، وَ لَا أَطْغَيَنَّ وَ مِنْ عِنْدِكَ وُجْدِي.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و (مرا در پناه رحمت خود حفظ فرما تا) ستم دیده نشوم که تو بر جلوگیرى از ستم به من توانائى، و نه من (به دیگرى) ستم نمایم که تو مى‏ توانى مرا (از ستم نمودن) بازدارى، و گمراه نشوم که راهنمائى به من براى تو آسان است، و بى ‏چیز و نیازمند نگردم که گشایش (زندگى) من از تو است، و (در بین مردم) سرکشى ننمایم که توانگرى من از تو است.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۲۰

اللَّهُمَّ أَنْتَ عُدَّتِي إِنْ حَزِنْتُ، وَ أَنْتَ مُنْتَجَعِي إِنْ حُرِمْتُ، وَ بِكَ اسْتِغَاثَتِي إِنْ كَرِثْتُ، وَ عِنْدَكَ مِمَّا فَاتَ خَلَفٌ، وَ لِمَا فَسَدَ صَلَاحٌ، وَ فِيما أَنْكَرْتَ تَغْيِيرٌ، فَامْنُنْ عَلَيَّ قَبْلَ الْبَلَاءِ بِالْعَافِيَةِ، وَ قَبْلَ الطَّلَبِ بِالْجِدَةِ، وَ قَبْلَ الضَّلَالِ بِالرَّشَادِ، وَ اكْفِنِي مَؤُونَةَ مَعَرَّةِ الْعِبَادِ، وَ هَبْ لِي أَمْنَ يَوْمِ الْمَعَادِ، وَ امْنِحْنِي حُسْنَ الْإِرْشَادِ.

بار خدایا اگر اندوهگین گردم ساز و سامانم تواى (به تو رو آورم) و اگر (از هر جا) نومید شوم امیدگاهم توئى، و اگر غمهاى سخت به من رو آورد فریاد رسى ‏ام به تو است، و نزد تو است عوض هر چه از دست رفته و صلاح و سازگارى هر چه تباه گشته، و تغییر در آنچه زشت دانسته ‏اى، پس پیش از گرفتارى تندرستى و پیش از درخواست توانگرى و پیش از گمراهى راهنمائى را به من احسان فرما، و عیب جوئى بندگان را از من دور نما، و آسودگى (از عذاب و گرفتارى) روز بازگشت را به من ببخش و نیکى راهنمائى کردن را به من عطا فرما.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۲۲

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوِّجْنِي بِالْكِفَايَةِ، وَ سُمْنِي حُسْنَ الْوِلَايَةِ، وَ هَبْ لِي صِدْقَ الْهِدَايَةِ، وَ لَا تَفْتِنِّي بِالسَّعَةِ، وَ امْنِحْنِي حُسْنَ الدَّعَةِ، وَ لَا تَجْعَلْ عَيْشِي كَدّاً كَدّاً، وَ لَا تَرُدَّ دُعَائِي عَلَيَّ رَدّاً، فَإِنِّي لَا أَجْعَلُ لَكَ ضِدّاً، وَ لَا أَدْعُو مَعَكَ نِدّاً.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و سرم را به تاج بى ‏نیازى بپوشان (تا در پیش جز تو سر فرود نیاورم) و مرا به نیکى در کارهائى که به آن قیام مى ‏نمایم وادار، و راهنمائى حقیقى را به من ببخش (مرا بر اسرار آگاه فرما) و مرا به توانگرى گمراه مساز، و زندگى آسوده که در آن رنج نباشد به من عطا فرما، و زندگانیم را سخت و دشوار قرار مده، و دعا و درخواستم را به سویم بازمگردان (روا کن) زیرا من براى تو همتائى قرار نمى ‏دهم، و با تو مانندى را نمى‏ خوانم (جز تو خدائى باور ندارم که درخواست هاى خویش را از او بخواهم).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۶ - فراز ۲۳

فَمَنْ أَجْهَلُ مِنِّي، يَا إِلَهِي، بِرُشْدِهِ؟ وَ مَنْ أَغْفَلُ مِنِّي عَنْ حَظِّهِ؟ وَ مَنْ أَبْعَدُ مِنِّي مِنِ اسْتِصْلَاحِ نَفْسِهِ حِينَ أُنْفِقُ مَا أَجْرَيْتَ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِكَ فِيما نَهَيْتَنِي عَنْهُ مِنْ مَعْصِيَتِكَ؟ وَ مَنْ أَبْعَدُ غَوْراً فِي الْبَاطِلِ، وَ أَشَدُّ إِقْدَاماً عَلَى السُّوءِ مِنِّي حِينَ أَقِفُ بَيْنَ دَعْوَتِكَ وَ دَعْوَةِ الشَّيْطَانِ فَأَتَّبِعُ دَعْوَتَهُ عَلَى غَيْرِ عَمىً مِنِّي فِي مَعْرِفَةٍ بِهِ وَ لَا نِسْيَانٍ مِنْ حِفْظِي لَهُ؟

اى خداى من، کیست به رستگارى خود از من نادان تر و از بهره ‏ى خود فراموشکارتر و از اصلاح و سازگار نمودن نفس خود دورتر در حالیکه روزى را که بر من رسانده ‏اى در نافرمانیت که مرا از آن بازداشتى صرف مى‏کنم؟ و کیست از من در نادرستى فرورونده ‏تر و بر اقدام به بدى سختتر هنگامى که بین دعوت تو (به سعادت و نیک بختى) و دعوت شیطان (به شقاوت و بدبختى) مى‏ ایستم پس (با اینکه در پذیرفتن هر یک از آن دو دعوت توانا هستم) دعوت شیطان را نه از روى نابینائى در شناختن او و نه از روى فراموشى (گمراه کردن) او مى ‏پذیرم.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۸ - فراز ۲

وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ، وَ لَكَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، مَهْمَا قَسَمْتَ بَيْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ، أَوْ خَيْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَيْهِمْ تَهْدِيهِمْ بِهِ إِلَيْكَ، أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً، أَوْ تُعْطِيهِمْ بِهِ خَيْراً مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّي وَ نَصِيبِي مِنْهُ.

و بار خدایا پروردگار ما تو را است تسلط و پادشاهى (حقیقى، چون مبدء و پدید آورنده ‏ى هر چیز توئى، و پادشاهى دیگرى از جانب تو است) و مر تو را است حمد و سپاس (زیرا هر نعمتى را تو عطا فرموده‏ اى، و حمد دیگرى از جهت آنست که نعمت تو بر دست او روان گشته) خدائى جز تو نیست، خداى بردبار (در کیفر گنهکاران شتاب نمى‏کنى) بزرگوار مهربان بسیار نعمت دهنده‏ ى داراى عظمت و احسان، پدیدآورنده‏ ى آسمانها و زمین، از تو درخواست مى‏نمایم که هرگاه میان بندگان خود که با ایمانند خیر و نیکى یا تندرستى یا برکت و فراوانى یا هدایت و رستگارى یا عمل به طاعت و فرمانبرى از خویش، یا خیرى را که به سبب آن بر ایشان منت مى ‏نهى و آنان را به سویت راهنمائى مى‏کنى، یا براى آنها در درگاهت درجه و پایه ‏اى بلند مى‏ گردانى، یا به وسیله‏ ى آن نیکى‏ اى از نیکى دنیا و آخرت به اینان عطاء مى ‏نمائى، قسمت کنى نصیب و بهره ‏ى مرا از آن بسیار گردان (جمله‏ ى ان توفر حظى و نصیبى منه در بیشتر نسخ خطى و چاپى نیست، بنابراین از قرینه‏ ى کلام و آنچه بیان دلالت بر آن دارد دانسته مى‏شود که مضمون این جمله یا مانند آن در نظر گرفته شده است).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۴ - فراز ۱

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ، فَكُلُّنَا قَدِ اقْتَرَفَ الْعَائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ، وَ ارْتَكَبَ الْفَاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ، وَ تَسَتَّرَ بِالْمَسَاوِئِ فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ.

بار خدایا تو راست سپاس (نه جز تو را) بر پوشاندنت (گناهان را) پس از دانائیت، و بر عافیت بخشیدنت (از گرفتاریها) پس از آگاهیت، پس هر که هست از ما کار زشت کرده و تو او را (به آن کار) معروف نکرده ‏اى، و کار بسیار بدى بجا آورده و تو او را (نزد دیگران) رسوا ننموده ‏اى، و خود را به زشتی ها پوشانده و تو کسى را بر (زشتی هاى) او راهنمائى نکردى.